Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Deja vu

Νοιώθω ότι είμαι στο σπίτι μου στην Πάτρα. Το έτος ακόμη 2002, υποτίθεται ότι διαβάζω για την σχολή ακούγοντας thievery corporation. Η μικρή αφίσα της charlize μου κλείνει πονηρά το μάτι. Η Α δεν με επισκέπτεται πλέον, μα δεν με πειράζει. Συνήθως. Η νύχτα είναι υπέροχα γλυκιά, νιώθεις ότι έρχεται η Άνοιξη κ φεύγει ο σκοτεινός χειμώνας. Το παράθυρο είναι πάντα ανοικτό, περιμένει να καλοδεχθεί το ντροπαλό φως των αστεριών. Σε λίγο θα βγω έξω, θα περπατήσω στο κέντρο, θα βρω τον Γιάννη και τον Κώστα, λογικά κάπου εκεί έξω θα είναι κ ο Λευτέρης με την Ειρήνη. Εάν ο Χρήστος είναι σπίτι θα περάσω να τον πάρω, θα ακούσουμε πρώτα λίγο Underworld ή Στέρεο Νοβα, θα χτυπήσουμε 2 σφηνάκια τεκίλα και θα κατευθυνθούμε προς το αγαπημένο Naja. Χαζεύω την αφίσα με τις προβολές της κινηματογραφικής λέσχης, εκείνης που ποτέ δεν πήγα τελικά, περιμένω όμως τις ανοιξιάτικες προβολές στα σκαλάκια της Νικολάου, παίζοντας μπουνουέλ και προσφέροντας δωρεάν ούζο. Νέοι περπατούν στον δρόμο, αμέριμνοι, χαμογελαστοί. αισθάνονται κ αυτή τον έρχομό της άνοιξης και έχουν άπλετο χρόνο για να την απολαύσουν.

Εάν έκλεινα τα μάτια μου κ σταματούσα να αισθάνομαι, θα ήμουν σίγουρος ότι αυτή την στιγμή βρίσκομαι στην Πάτρα. Ξέρω όμως ότι είναι 2009, αύριο θα πρεπει να πάω για δουλειά, να κοιμηθώ νωρίς, να προλάβω να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου προτού έρθει η ώρα της ξεκούρασης. Ο χειμώνας κάνει ένα μικρό διάλειμμα, χαρίζοντας μας μια πανέμορφη νύχτα, για αυτό κι εγώ θα κλείσω τα μάτια μου και θα κάτσω να χαζέψω από το παράθυρο του Φοιτητητικού μου σπιτιού τα αστέρια..