Απόγευμα πρωτοχρονιάς, ένα νέο έτος είχε μόλις αρχίσει, γεμάτο υποσχέσεις, για να διαψευσθούν κ αυτές στην πορεία. Οι δρόμοι άδειοι, οι άνθρωποι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους να γιορτάσουν με τους δικούς τους, να απολαύσουν αυτες τις όμορφες στιγμές ξενοιασιάς.
Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού ,κρύο σκοτεινό. Βρισκόταν μονάχα εκεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το ενυδρείο με τα ψάρια-survivor. Ερχόμενος απο μια περίοδο διακοπών, όπου η ζεστασιά των δικών μου ανθρώπων ήταν σε κάθε της στιγμή παρούσα, μου έκανε τρομερή εντύπωση η συναισθηματικά νεκρική σιγή που επικρατούσε γύρω μου.
Σκέφτηκα "τι κάνω εγώ εδώ?" , τα παράτησα όλα, έφυγα, πήγα να περπατήσω, να παρατείνω λίγο την αποφυγή της συνάντησης μου με τους παγωμένους τοίχους του διαμερίσματος. Περπάτησα στο κέντρο, έβαλα μουσική, Depeche Mode - I feel you, τι καλύτερο για ένα μυστήριο απόβραδο σαν ετούτο. Ο κόσμος παρέμενε κλεισμένος στα σπίτια του, αμάξια λιγοστά, λιγοστή κ η ηχορύπανση τους, με αποτέλεσμα να ομοιάζει το αστικό τοπίο ασύγκριτα ομορφότερο απο μια τυπική του ημέρα.
Οι μόνοι θαμώνες της κοντινής πλατείας ήταν κάποιοι σκύλοι, έκατσα μαζί τους, μιλήσαμε την γλώσσα των σκύλων, οπώς θα έλεγε και η Λένα Πλάτωνος. Είδα αμυδρά τον αστερισμό Ηριδανό, να ξετυλίγεται στον χειμερινό αστρικό θόλο, είδα και την νέα πανέμορφη κοίτη του Ηριδανού, μια υπερπολύτιμη σταγόνα ζωής ενάντια στο μπετόν.
Κράτησα την γλυκιά αθωότητα των σκύλων και την γαλήνη της νύχτας κ κατευθύνθηκα προς το σπίτι γεμάτος λαχτάρα για μια όμορφη χρονιά και με σθένος να μην την διαψεύσω ο ίδιος.
Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού ,κρύο σκοτεινό. Βρισκόταν μονάχα εκεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το ενυδρείο με τα ψάρια-survivor. Ερχόμενος απο μια περίοδο διακοπών, όπου η ζεστασιά των δικών μου ανθρώπων ήταν σε κάθε της στιγμή παρούσα, μου έκανε τρομερή εντύπωση η συναισθηματικά νεκρική σιγή που επικρατούσε γύρω μου.
Σκέφτηκα "τι κάνω εγώ εδώ?" , τα παράτησα όλα, έφυγα, πήγα να περπατήσω, να παρατείνω λίγο την αποφυγή της συνάντησης μου με τους παγωμένους τοίχους του διαμερίσματος. Περπάτησα στο κέντρο, έβαλα μουσική, Depeche Mode - I feel you, τι καλύτερο για ένα μυστήριο απόβραδο σαν ετούτο. Ο κόσμος παρέμενε κλεισμένος στα σπίτια του, αμάξια λιγοστά, λιγοστή κ η ηχορύπανση τους, με αποτέλεσμα να ομοιάζει το αστικό τοπίο ασύγκριτα ομορφότερο απο μια τυπική του ημέρα.
Οι μόνοι θαμώνες της κοντινής πλατείας ήταν κάποιοι σκύλοι, έκατσα μαζί τους, μιλήσαμε την γλώσσα των σκύλων, οπώς θα έλεγε και η Λένα Πλάτωνος. Είδα αμυδρά τον αστερισμό Ηριδανό, να ξετυλίγεται στον χειμερινό αστρικό θόλο, είδα και την νέα πανέμορφη κοίτη του Ηριδανού, μια υπερπολύτιμη σταγόνα ζωής ενάντια στο μπετόν.
Κράτησα την γλυκιά αθωότητα των σκύλων και την γαλήνη της νύχτας κ κατευθύνθηκα προς το σπίτι γεμάτος λαχτάρα για μια όμορφη χρονιά και με σθένος να μην την διαψεύσω ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου