Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

1. SOHN - "Tremors" | #blogovision2014

Στο τσακ και δεν θα επαιρνα χαμπάρι αυτή τη δισκάρα.
Καλοκαιράκι ήταν έσκαγε ο τζίτζικας στην Αθήνα, τα τσιμέντα έλιωναν οπότε πήραμε το αμάξι με τον Κ και τη Ν και φύγαμε προς το μαγευτικό Πόρτο Χέλι. Στα χρέη του dj ο Κ βάζει κάποια στιγμή Sohn και αυτό ήταν, κατευθείαν στο νούμερο 1 για αυτή τη χρονιά χωρίς πολλές πολλές κουβέντες.
Έτσι γίνεται με τα νούμερο ένα της χρονιάς, απο τη πρώτη στιγμή που τα ακούς ξέρεις ότι εδώ είμαστε, η απόφαση πάρθηκε. Κάπως έτσι πάει και στη ζωή και είναι πραγματική ευτυχία.

Εδώ ολόκληρη 4ad του πρόσφερε ολόκληρο συμβόλαιο, ποιος είμαι εγώ που δεν θα τον ψηφίσω στο νούμερο 1.


Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

2. Wild Beasts - "Present Tense" | #blogovision2014

To Present tense είναι ίσως το πληρέστερο άλμπουμ της χρονιάς. Το έχω ακούσει πάμπολλες φορές ολόκληρο και ακόμα να το βαρεθώ. Ίσως είναι εκείνη η γλυκιά μελαγχολία, η σκληρότητα ως άμυνα που κρύβει μια ευαισθησία που να με κρατά.

Αρκετά ντιπεσμοντικό αλλά με ολόφρεσκες πινελιές τύπου Alt-J.
Άψογο.


Και ένα καθόλου τυχαίο remix... 




3. Damien Jurado - "Brothers And Sisters Of The Eternal Son" | #blogovision2014

Δεν είχα ακούσει Damien Jurado πριν το φετινό Plissken, και τώρα που άκουσα δεν θα μου άρεσε να μην είχα ακούσει. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν γνωρίζουμε την υπέροχη ύπαρξη τους. Αυτό το γεγονός πάντα μου έδινε δύναμη για να συνεχίσω. Γιατί ξέρω ότι θα βρω υπέροχα πράγματα, υπέροχους ανθρώπους.

Η μουσική του Damien Jurado με καθηλώνει. δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε άλλο όταν ακούω τα τραγούδια του. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και όταν βγήκε στη σκηνή του Plissken. Έτσι μόνο με τη κιθάρα και την απλότητα του, μας τραγούδησε, μας μίλησε, μας έκανε ακόμα πιο όμορφο εκείνο το απόγευμα.




Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

4. Ben Frost - Aurora | #blogovision2014

Αυτή η Ισλανδία κάτι πρέπει να έχει το νερό της. Δεν νοείται αυτό που γίνεται με τη μουσική σκηνή της. Μέχρι και οι μετανάστες (βλέπε ben Frost) μεταμορφώνονται σε υπερκαλλιτέχνες τους altenative καλλιτεχνικού στερεώματος.
Θα ήταν μια ωραία υπόθεση για ένα μουσικό ski-fi. τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους κατοίκους της Ισλανδίας σε μουσικούς υπερήρωες? Είναι εκείνος ο παράξενος κομήτης που έπεσε πριν απο πολλά χρόνια? Είναι εκείνες οι λάμψεις που εμφανίζονται στο νυχτερινό ουρανό?

Εδώ ο Ben Frost μας μυσταγωγεί εκλεπτυσμένα. Μας μεταφέρει στο σκηνικό ενός θρίλερ όπου δεν μπορείς να δραπετεύσεις. αλλά δεν θέλεις να δραπετεύσεις, σε κρατούν οι μελωδίες, σιγά σιγά γίνεσαι ένα με αυτές. Μέχρι τη μεγάλη έκρηξη.




5. Aphex twin - Syro | #Blogovision2014

O Aphex twin είναι ένας μύθος. και μόνο ότι επέστρεψε έπειτα απο τόσα χρόνια είναι ένα τεράστιο γεγονός. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δίχως να αλλάξει κάτι στον εδώ και 25 χρόνια ήχο του, ο ήχος του παραμένει ολόφρεσκος. Και αυτό δείχνει τη τεράστια αξία του.






6.Future islands - Singles | #blogovision2014

Ήρθε η στιγμή που οι future islands άνοιξαν τα φτερά τους (με τη βοήθεια και της 4AD) προς ένα πιο ευρύ κοινό. Όχι πως δεν το αξίζουν. Και το αξίζουν και μπορούν να το διαχειριστούν.
Είναι κι αυτός ο ήχος ο synthpop που σε αφήνει να κάνεις πολλά. και τα κόλπα σου να κάνεις, και να προσεγγίσεις ευαίσθητες καρδιές.



7. Tycho - awake

Η φάση είναι καλοκαίρι, ο ήλιος λέει να την πέσει, εσύ ακόμα θάλασσα, σιγά σιγά τα μαζεύεις, ο ουρανός έχει πάρει αυτό το γαμιστερό πορτοκαλοκόκκινο. Δε σε βιάζει τίποτα, απολαμβάνεις το οτιδήποτε. Και απο πίσω να παίζει Tycho - awake.
E τι άλλο να θέλεις απο τη ζωή? Bliss στη νιοστή. 





8. The Bug - Angel and devils | #blogovision2014

Angel or devil? αυτό είναι το ερώτημα για το δίσκο του The bug. Αγγελικά δαιμονικό θα έλεγα. Σκληροί ήχοι, Βρετανίλα κάτω απο τον Τάμεση.

Κορυφαία στιγμή ο κύριος death grips να ραπαρει στο fuck a bitch. Φάγαμε ξύλο μέχρι τα αποδυτήρια.



https://soundcloud.com/ninja-tune/the-bug-fuck-a-bitch-feat



9. GOAT - Commune | #Blogovision2014

Γίνεται να μη ψηφίσεις συγκρότημα που λέγεται goat? Που βγάζει δίσκο με το όνομα commune? που βγάζει τέτοιες ζεστές μελωδίες? Που είναι απο τη Σουηδία? Τι γυρέυει τόση τρέλα στη Σουηδία? Εμείς γιατί δεν είμαστε εκει?




Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

10. Andy Stott - Faith in strangers | Blogovision 2014

Ας σοβαρευτούμε μιας και είναι βράδυ.
Υπόκωφοι μονότονοι ήχοι που μόνο (σχεδόν) ο Andy Stott ξέρει να δημιουργεί, να πλέκει πουλόβερ με αυτούς που θα σε ζεστάνουν τα κρύα βράδια σαν το σημερινό.

Αν ήταν soundtrack θα ήταν το soundtrack του Nosferatu.








11. Temples - Sun Structures12. The Flashbulb - Nothing Is Real
13. Alt-J - This is all yours
14. Baxter Dury - It's a pleasure
15.The amazing Snakeheads - Amphetamine Ballads
16.SBTRKT - Wonder Where We Land 
17.Baby Guru - Marginalia
18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

11. Temples - Sun Structures

12. The Flashbulb - Nothing Is Real | Blogovision 2014

Πίσω απο το Nickname Flashbulb βρίσκεται ο Benn Jordan. Ο τρίτος κατα σειρά Jordan που με συναρπάζει (μετά βέβαια απο τον Michael & τον Niel). Είναι ωραίος τύπος ο Benn, υπέρμαχος της ελευθερίας της μουσικής και της διάδοσης της γνώσης και της αναπτυξης των δεξιοτήτων σε όποιον τα επιθυμεί κι όχι σε όποιον έχει το απαιτούμενο κεφάλαιο.


H ετήσια πρόταση για ηλεκτρονική μουσική δωματίου.







13. Alt-J - This is all yours14. Baxter Dury - It's a pleasure
15.The amazing Snakeheads - Amphetamine Ballads
16.SBTRKT - Wonder Where We Land 
17.Baby Guru - Marginalia
18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

13. Alt-J - This is all yours

Επέστρεψαν οι Alt-j. To this is all yours σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το άλμπουμ με το οποίο μας συστήθηκαν αλλά μια αδυναμία τους την έχουμε.

Μια επίσης σταθερά των Alt-J είναι τα κακόγουστα εξώφυλλα των δίσκων τους..







14. Baxter Dury - It's a pleasure
15.The amazing Snakeheads - Amphetamine Ballads
16.SBTRKT - Wonder Where We Land 
17.Baby Guru - Marginalia
18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

14. Baxter Dury - It's a pleasure | Blogovision2014

Η μουσική του Baxter Dury is a pleasure. Χαλαρές μελωδίες γεμάτες γλύκα. Το ιδανικό soundtrack για ένα πλούσιο τουριστικό θέρετρο κάπου στη Μεσόγειο. Εκεί που ο χρόνος έχει κολλήσει στην ιδεατή αθωότητα και χαλαρότητα των πιο τέλειων διακοπών.


Μετά το Happy Soup επιστρέφει ο Baxter Dury με το It's a plesure. Στο ίδιο μοτίβο. και γιατί να το αλλάξει άραγε αφού ο κόσμος το αγαπάει. Δεν γίνεται να λείπει ο Baxter Dury απο τη συλλογή με τα τραγούδια που θα πάρεις στις διακοπές.
Μέχρι να έρθουν οι διακοπές θα πάμε στα μαγαζιά με τις μεγάλες τις θερμάστρες θα παραγγείλουμε ένα ωραίο cocktail και θα τη δούμε Greek Riviera.


Κορυφαία στιγμή:






15.The amazing Snakeheads - Amphetamine Ballads
16.SBTRKT - Wonder Where We Land 
17.Baby Guru - Marginalia
18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Δώστε βάση 15. The amazing Snakeheads - Amphetamine Ballads | Blogovision

Οι The amazing snakeheads είναι απο τις μπάντες που λες ώπα εδώ έχουμε κάτι καλό.

The Amazing Snakeheads
 Η Γλασκόβη ξαναχτύπησε με νέο συγκρότημα, αυτή τη φορά είναι οι Tha amazing snakeheads. Δεν γίνεται να μην κολλήσεις. 
Υπάρχει μία ένταση στην ατμόσφαιρα που δεν σε αφήνει να ξεφύγεις. Θέλεις να δεις που το πάνε. 
Και πίσω απο την ένταση κρύβεται ουσία. 

Στη λίστα με τα καλύτερα πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα ίσως να τους ψήφιζα πρώτους.

Διαβάστε εδώ και ένα άρθρο απο τον Alexis Petridis της Guardian


16. SBTRKT - Wonder Where We Land | Blogovision2014

Ο SBTRKT (προφέρεται Subtract, έτσι μόνο και μόνο για να μας ζορίζει) επέστρεψε. Είναι αυτός ο ήχος ο ποστνταμπστεποειδής που τον γουστάρω πολύ, ηλεκτρονική μουσική δωματίου. Μια σκουλικότρυπα προς τα σκοτεινά μονοπάτια μιας μεγαλούπολης.



Εκεί στο Λονδίνο τον έχουν εξασκήσει καλά αυτό τον ήχο.Να μην είχε και αυτά τα φωνητικά θα το έβαζα ίσαμε δέκα θέσεις πάνω.





17.Baby Guru - Marginalia
18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

17. Baby Guru - marginalia | Blogovision2014

Οι Baby Guru εδώ και χρόνια αποδίδουν σταθερά και δυνατά. Είναι ο Φουστέρ της ελληνικής alternative μουσικής βιομηχανίας. Δίχως τυμπανοκρουσίες το μουσικό τους αποτέλεσμα είναι εξαίρετο.


Δίχως να υπάρχει ο εθνικός συναισθηματισμός, τα δικά μας τα παιδιά να τα βάλουμε στην 20αδα, τη κερδίζουν τη θέση τους με το σπαθί τους.

Το Marginalia έχει το καλό να ακούγεται όλο ευχάριστα. και αυτό μου αρέσει στα άλμπουμ. Να το βάζεις να παίζει και να σου λέει, τράβα διάβασε το βιβλίο και θα κανονίσω εγώ τη μουσική σου ευχαρίστηση.

Κορυφαία στιγμή φυσικά το Behaviour. Απο τα πιο πολυπαιγμένα κομμάτια στην εκπομπή Ο Ωκεανός του Ήχου που κρατώ στον indieground.




18.Protomartyr - Under Colour of Official Right
19. A victim of society- Distractions 
20. Foxygen - ...and star power

18. Protomartyr - Under Colour of Official Right | Blogovision2014

Αλλαγές τελευταίας στιγμής στη λίστα με τα αγαπημένα της χρονιάς. Τώρα που σιγά σιγά ξεκαθαρίζεται το τοπίο τι πραγματικά άξιζε, πέρα απο το μέγεθος του ονόματος και πέρα απο το hype του δε γίνεται να μην ψηφίσεις αυτό το δίσκο που έχει ξετρελάνει τους πάντες και στα αυτιά σου απλώς δεν ακούγεται, ε με όλα αυτά και με τις κρυφές ματιές απο τις επιλογές των άλλων τα πράγματα αλλάζουν.
Έξω η Marissa Nadler ή ο Baxter Dury και μέσα οι Protomartyr.


Είναι αυτός ο post punk ήχος που δεν μπορώ να αντισταθώ, το αδύνατο μου σημείο. Και ο Παντελίδης  να έβαζε Post punk στοιχεία στον πόνο και το ντέρτι του, θα τον έβαζα κι αυτόν στην 20αδα.

Οι Protomartyr είναι κάτι παλικάρια απο το Michigan, έβγαλαν φέτος το δεύτερο τους δίσκο. Μια χαρά το πάνε. Όχι τίποτα που θα πεις ω ρε μανα μου τι δισκάρα είναι αυτή. Αλλά είναι τίμιοι για Αμερικάνοι. Είναι και αυτός ο ήχος που κολλάει απόλυτα με τις ηλιόλουστες ημέρες του χειμώνα. μια μέρα δηλαδη σαν τη σημερινή. 

Θα ψηφίσω και το εξώφυλλο ως το χειρότερο της χρονιάς.

Εδώ το ακούτε όλο ξανά και ξανά.






19. A victim of society- Distractions
20. Foxygen - ...and star power













Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

19. Blogovision - A victim of society- Distractions

Αυτός ο δίσκος είναι φάση τσουκου τσουκου γκολ. Σιγά σιγά μας έριχναν σπόρια τραγουδιών σαν να είμαστε τα περιστέρια στο σύνταγμα, έτσι έχτιζαν το μύθο τους, το fabulous είχε το ύψος του empire state building και ήρθε εκείνο το ωραίο πρωινό του Απριλίου για να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ απο τη Μαμά Τερέζα των Ελληνικών συγκροτημάτων Inner Ear records.

Απο τη μία σκοτεινό, απο την άλλη εκρηκτικό, σε κρατάει να το ακούσεις μέχρι το τέλος. Ήταν και εκείνη η παρουσία τους στo Plissken άλλο πράμα, εκείνη η εξωτερική σκηνη τελικά είχε τις περισσότερες εκπλήξεις. 

Κορυφαία στιγμή: 

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

20. Blogovision 2014. Foxygen - ... and star power



Ξεκινήσαμε και για φέτος. Τα Χριστούγεννα έχουν αποκτήσει μια διαφορετική υφή με τη Blogovision. Μια ανασκόπηση, ένας διάλογος γύρω απο τη μουσική. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι, σημασία έχει να ακούμε ο ένας τον άλλον.


Για φέτος θα ξεκινήσω με Foxygen. Σίγουρα δεν είναι ισάξιος με το ντεμπούτο τους. Λείπει εκείνη η έκπληξη του φρέσκου ήχου μιας πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας. Αυτό έχει να κάνει κυρίως και με τον ακροατή. Για παράδειγμα ρωτήστε κάποιον δικό σας ποιος είναι ο αγαπημένος του δίσκος απο National. Πιθανότατα θα σας πει εκείνον που άκουσε για πρώτη φορά απο το συγκρότημα. Και αν σας πει κανένας πείτε του να πάει να Γ......

Στα των Foxygen, επέστρεψαν φέτος με νέο δίσκο. Αγαπάω Foxygen, έχουν μια ενέργεια αγνή, αυτό μου βγάζουν και μου αρεσει αυτή η αίσθηση. Με το φετινό δίσκο να είναι κάπως ανισόρροπος, αλλά με λαμπρές εξάρσεις, βλέπε How can you really , coscic vibrations. Έχει πέσει θάψιμο για το συγκεκριμένο δίσκο, ίσως δίκαιο ίσως άδικο. Θα δείξει η ιστορία. Ίσως εμφανιστούν και οι δισκοκριτικοί του μέλλοντος να αποφθανθούν ότι ήταν ένας δίσκος -  διαμάντι που το κοινό δεν ήταν ακόμη έτοιμο τότε να το ακούσει. Προσωπικά πάντως όσο περισσότερο το ακούω τόσο το συμπαθώ.

Παρακάτω η υπερκομματάρα Cosmic Vibrations

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Ο Sebastien Tellier ήταν ΣεμπασΤέλειος

Η μουσική του Sebastien Tellier είναι αναμφισβήτητα καλή. Πολύ καλή.  Μια εξαίρετη αποτύπωση του ρετροφουτουρισμού στη μουσική. Η ατμοσφαιρικότητα του παλιού και οι ηλεκτρονικές πινελιές του αύριο.  Κι έτσι απλά δημιουργείται κάτι αδιευκρίνιστα όμορφο.  Ένα γνήσιο τέκνο του Serge Gainsbourg.

SEBASTIAN TELLIER FUZZ LIVE MUSIC CLUB

Και εδώ έρχεται η προσωπικότητα του Sebastien να δημιουργήσει ένα δημιουργικό χάος. Περπατώντας τις τελευταίες  ημέρες στο κέντρο της Αθήνας το μάτι δεν έλεγε να ξεκολλήσει από την  αφίσα της συναυλίας. Ο Sebastien Tellier πάνω σε ένα άλογο να σε περιμένει, να σου κάνει νόημα “έλα στο Fuzz,  και δεν θα χάσεις”. Η σοβαρή εικόνα της μουσικής του με την εικόνα από την αφίσα -κάπου δεν συμβάδιζαν αυτά τα δύο- κι αναρωτιόσουν τι θα αντικρίσουμε άραγε στο Fuzz.

Αρχικά οι Liebe ήταν εκεί για να ανοίξουν τη συναυλία , να κρατήσουν το κοινό ζεστό όπου και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφεραν καθώς γέμιζε σιγά σιγά ο συναυλιακός χώρος. 
Όσοι είχαν παρευρεθεί στο Bios στη τελευταία του εμφάνιση το 2012 γνώριζαν τι εστί Tellier και οι υπόλοιποι φιλοπερίεργοι πήγαν για να μάθουν. Η επίσκεψη στο Fuzz τη Παρασκευή έλυσε κάθε απορία, και οι δύο αυτές εικόνες συνυπήρχαν μεταξύ τους, άλλοτε πάλευαν ποια θα επικρατήσει και άλλοτε συμβάδιζαν αρμονικά. Από τη μία η αλλοπρόσαλλη σκηνική του παρουσία με τα τεράστια μαύρα γυαλιά, τα μούσια και τη χίπικη αμφίεση, ασορτί με τις ξεσηκωτικές  χορευτικές κινήσεις και από την άλλη η σοβαρή  ευαίσθητη πλευρά, με αργόσυρτους ρυθμούς συνοδεία μας κιθάρας ή ενός πιάνου.

SEBASTIAN TELLIER FUZZ LIVE MUSIC CLUB

SEBASTIAN TELLIER FUZZ LIVE MUSIC CLUB

Ο ρυθμός άλλαζε διαρκώς, μία ακουγόταν το  ”Divine” με τον Tellier να δίνει ρεσιτάλ πάνω στη σκηνή κι έπειτα μια κιθάρα και η φωνή του, ένα μικρό διάλειμμα για να ζητήσει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί μιας και όπως ανέφερε σαν Γάλλος θα πρέπει να πίνει κόκκινο κρασί και έπειτα πάλι το show του συνεχιζόταν αδιάκοπο. Το κοινό λατρεύει τον Sebastien και εκείνος τους αντάμειψε προσφέροντας τους μια πολύ όμορφη συναυλία γεμάτη από τα καλύτερα του τραγούδια είτε στην αυθεντική μορφή είτε πειραγμένα (βλέπε “Kilometer)”. Κορυφαία στιγμή βέβαια η εκτέλεση του “La Ritournelle”, το πιο χαρακτηριστικό του τραγούδι, πώς να μην είναι άλλωστε; Το live έκλεισε με το καθιερωμένο encore όπου ακούστηκαν τα “Sexual Sportswear” και “Fingers of Steel” με τον  Tellier να εμφανίζεται με μια τεράστια χρυσή κάπα ώστε να μπορούμε όλοι να πούμε στο τέλος ότι έλαμψε κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σίγουρα ήταν μία από τις καλύτερες φετινές συναυλίες.

* Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο Popaganda.gr
** Το κείμενο είναι γραμμένο απο εμένα και οι φωτογραφίες απο τον Μανώλη Τσάφο / FOSPHOTOS

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Να περιτριγυρίζεσαι απο ανθρώπους με την ίδια τρέλα

Να περιτριγυρίζεσαι απο ανθρώπους με την ίδια τρέλα. Αυτό είναι ευτυχία. Οι πιο τρελές σου συμπεριφορές να φαίνονται στο γύρω περιβάλλον σου απολύτως φυσιολογικές. Αντί να υπάρχει η κενή κριτική, να υπάρχει η προτροπή για να τις αναπτύξεις περισσότερο. Και που ξέρεις, κάτι πολύ καλό μπορεί να συμβεί. 

Αυτό συμβαίνει με όλους όσους ασχολούνται με τη μουσική, που η πρώτη κίνηση της ημέρας είναι να ανοίξουν το ραδιόφωνο, η μέρα να είναι γεμάτη μουσικές, στο δρόμο, στα ΜΜΜ, στο γραφείο, τα νέα της ημέρας να αφορούν κατά ένα μεγάλο ποσοστό τη μουσική. Ο καφές με τους φίλους να έχει να κάνει με το σχολιασμό των επίκαιρων μουσικών γεγονότων. Στο καφέ το ένα αυτί να είναι στη συζήτηση και το άλλο στο τι παίζει στο χώρο.

Όλοι έχουμε ενός είδους τρέλας, και θα πρέπει να το κρατήσουμε γερά να μην το αφήσουμε να το μολύνουν οι άλλοι, να βρούμε τρόπο να το αφήσουμε να αναπτυχθεί σε κάτι πολύ ωραίο.

Έτσι κι εγώ ξεκίνησα πάλι εκπομπές στον Indieground αυτή τη φορά. Έτσι για αναζωπυρωθεί το μουσικό πάθος. Εκεί που όλοι έχουν την ίδια τρέλα με τη μουσική. Δήλωσα και φέτος μέρος στη Blogovision. Εκεί που όλοι έχουν την ίδια και ακόμα παραπάνω τρέλα με τη μουσική. Και είναι ωραίος αυτός ο μικρόκοσμος όπου όλα φαίνονται τόσο απλά και αυτονόητα. 

Εδώ είναι η εκπομπή της πρώτης μέρας του Νοεμβρίου, παλιές και νέες αγαπημένες μουσικές. Μια προθέρμανση όσο θα φτιάχνονται οι λίστες για τη φετινή Blogovision. 






Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Τελευταία Στροφή

Η τελευταία στροφή, η πιο κρίσιμη στροφή. Λίγο πριν το τέλος όλη η ένταση κορυφώνεται, περιμένοντας τον προορισμό. Δεν μπορείς να περιμένεις άλλο, θέλεις να βρεθείς μπροστά, παράλληλα ο φόβος ότι δεν θα τα καταφέρεις και όλα θα παραμείνουν ένα όνειρο, βρίσκεται εκεί.

Τελευταία στροφή πριν τις διακοπές. Η κούραση μιας ολόκληρης χρονιάς σε έχει καταβάλλει. Το βιολογικό ρολόι δονείται δίχως σταματημό. Σαν τα Φλαμίνγκος πρέπει να μεταναστεύσουμε κι εμείς στο απάγκιο των διακοπών, εκεί που ημερεύει η ψυχή, θα γεμίσει δύναμη για το δύσκολο χειμώνα που θα έρθει. Θα γεμίσει χαρούμενες στιγμές που η ανάμνηση τους μόνο χαμόγελα θα φέρνει.

Η μόνη σκέψη πλέον είναι οι διακοπές. Ο νους έχει γεμίσει γαλάζιο, ήδη νιώθεις την αίσθηση του νερού, την κρούστα απο το αλάτι καθώς ο ήλιος δύει. Η παραλία που στοιχειώνει με τον πιο όμορφο τρόπο τα όνειρα σου είναι εκεί, εκεί είναι και η σκέψη σου καρφωμένη σαν ένα ιστιοπλοϊκό που κρύβεται απο τον καιρό και γεύεται τα ασφαλή νερά. Μονάχα το κορμί απομένει να βρεθεί κι αυτό εκεί που πραγματικά ανήκει.

Μερικές στιγμές ακόμα.

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Αναμένοντας το καλοκαίρι




Η μαγεία του κόσμου μέσα σε μια φωτογραφία.
Η ζέστη του καλοκαιριού, η απόλαυση της σκιάς, η απαλή αίσθηση της άμμου, μια δροσιστική βουτιά, μια βουτιά σε έναν διαφορετικό κόσμο μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου σου, η ζεστασιά των σελίδων, το άγγιγμα  και η αίσθηση να κρατάς ένα βιβλίο, το απέραντο γαλάζιο, οι αποχρώσεις του γαλάζιου και ο εθισμός σε αυτές, το ιστιοπλοϊκό και η απόδραση στο απέναντι νησί, μια συναρπαστική βόλτα στο νέο και το άγνωστο.  

Πάντοτε το καλοκαίρι είναι ένα κλικ πιο όμορφο. 

*Η φωτογραφία τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 2012 στα Κουφονήσια, σε ένα μεσημεριανό διάλειμμα αναμένοντας τη δεύτερη μέρα για το Up Festival. Είναι μακράν η πιο αγαπημένη φωτογραφία που έχω τραβήξει, για όλους τους παραπάνω λόγους που προανέφερα.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Επανασχεδιάζοντας τον Iggy Pop

Πάντοτε με εξίταρε η ιδέα της δημιουργίας μιας εικόνας απο το πουθενά. Αποθηκευμένη στη φαντασία, με όπλο ένα μολύβι και ένα χαρτί ο δημιουργός να δημιουργεί έναν νέο κόσμο, ίδιο με αυτόν που ζούμε ή κάτι εντελώς διαφορετικό, αλλόκοτο αξιοπεργίεργο μα σίγουρα μαγικό. Η φαντασία του καθενός είναι ανεξάντλητη και τυχεροί όσοι μπορούν να την αποτυπώσουν σε ένα κομμάτι χαρτί. 
Πάντοτε ζήλευα όσους σκιτσάρουν, για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι εντελώς άχρηστος. Πιστεύω ότι πολλοί βρίσκονται στη θέση μου. Η μόνη λύση για να νιώσεις ότι κάτι δημιούργησες είναι η τέχνη του κολάζ. Ένα σύνολο εικόνων, τοποθετημένες όλες μαζί, μια δεξιοτεχνική συρραφή εικόνων να δημιουργεί κάτι εντελώς ξεχωριστό. Αυτή είναι η λύση και την επέλεξα. Ένα βράδυ στο Chelsea bar στο Μετς, δίπλα απο τον dj δέσπωζε ένα κουκλάκι του Ιggy Pop δίχως χέρι. 


Μορφή ιδιαίτερη o Iggy, και καθώς δέσποζε δίχως χέρι , μου φαινόταν περίεργη η όλη εικόνα. Οπότε ας βάλουμε ένα χεράκι για να του βάλουμε ένα χεράκι. Και το χεράκι ironman έφερε και την έναστρη νύχτα του Van Gogh και η νύχτα ένα Lego ελικόπτερο και το ελικόπτερο τον ΕΤ τον εξωγήνιο και όλα αυτά υπο την επίβλεψη του Bert απο το Muppet show. 

https://www.behance.net/gallery/Iron-Iggy-in-a-starry-night/14661757

Τώρα που βρέθηκε ο δρόμος, η αρχή έγινε, το ποτάμι πίσω δεν κυλά, κολάζ θα μεταφέρει απο τα βουνά της φαντασίας μας στην όχθες του αγνώστου.