Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Swim time


Απόγευμα Δευτέρας. Έπειτα από μια επίπονη ημέρα στην δουλειά ήρθε η ώρα της ξεκούρασης και της χαλάρωσης. Ο πιο όμορφος τρόπος να πετύχεις αυτά τα δύο είναι μια επίσκεψη απο την δημοτική πισίνα. Φαντάστηκα ότι σήμερα θα ήμουν με λιγοστούς συνοδοιπόρους στον υδάτινο περίπατο μας αν αναλογιστείς το ψύχος που επικρατούσε ολόκληρη την ημέρα. Διαψεύστηκα, ήταν αρκετοί οι θαρραλέοι, αν και τι το θαρραλέο να κολυμπάς σε μια θερμαινόμενη πισίνα, anyway.

Μια βουτιά στην πισίνα αμέσως μετά το πέρας της εργασίας, είναι ότι καλύτερο για να απεμπολήσεις απο πάνω σου την μιζέρια του γραφείου, των αριθμών, των μικροτήτων, των μικρών ατόμων με τις υπέρμετρες φιλοδοξίες για δόξα αμάξια και λοιπά. Δεν είναι και εύκολο βέβαια να αποβάλλεις όλα αυτά. Καθώς κολυμπούσα σκεφτόμουν διάφορα, για την δουλειά, για τα προσωπικά μου, πάλι για την δουλειά. Το νερό ήταν ζεστό, σε σχέση με την εξωτερική θερμοκρασία καυτό, οι υδρατμοί δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, ενός τοξικού βάλτου ή μια μεταφυσικής λίμνης. Γράπωσα αυτές τις σκέψεις και τις χρησιμοποίησα για να αποβάλλω τις άλλες εκείνες που με ταλάνιζαν. Έκλεισα τις στρόφιγγες των εξωτερικών μου συναισθημάτων και μεταφέρθηκα σε μια λίμνη των midlands της Σκωτίας, στην Loch Lomond συγκεκριμένα. Εκεί κολυμπούσα ανάμεσα απο την μόνιμη ομίχλη της με προορισμό ένα απο τα νησάκια που εδρεύουν μέσα στην λίμνη. Υπήρχαν διάφορα τερατάκια που κολυμπούσαν δίπλα μου μα ήταν φιλικά όπως όλα τα ζωάκια άλλωστε. Τα προσπέρναγα ή τα ακολουθούσα καρτερικά,

Η φαντασία μας είναι μονάχα εκείνη η οποία μπορεί να μας βοηθήσει να φθάσουμε τους βαθύτερους στόχους μας. Με αυτήν μπορούμε να προσπεράσουμε οποιαδήποτε εμπόδιο, να αποκτήσουμε άπειρη δύναμη, λεφτά γοητεία, να κατακτήσουμε με αυτήν πόλεις, κράτη, καρδιές που τόσο ποθούμε. Με αυτήν μπορούμε να ξεφύγουμε απο όλα αυτά που μας κυνηγάνε καθημερινά, να ζωγραφίσουμε μια μαγική πόρτα σε έναν τυχαίο τοίχο, να εισέλθουμε σε αυτή και να ταξιδέψουμε σε μέρη μαγικά, στην παραλία που συναντάμε στα όνειρα μας και νιώθουμε καθώς πλησιάζουμε εκεί μια υπέρτατη ευδαιμονία.

Έπειτα απο αυτή την περιπλάνηση στην Σκωτσέζικη λίμνη και στα πειρίεγρα μονοπάτια της ανθρώπινης φαντασίας, ένιωσα πολύ καλύτερα, αναζωογονημένος ψυχικά μεν, εξουθενωμένος σωματικά δε.

Τελικά τα οφέλη της σωματικής άθλησης είναι κυρίως ψυχικά, εσωτερικά, σε φέρνουν κοντά στο σώμα σου και σε βαθύτερη ανάλυση κοντύτερα στην μητέρα φύση εκείνη που έχουμε λησμονήσει.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

The Curious case of our soul




Η ψυχή είναι εκείνη που παραμένει σταθερή στον αιώνιο περίπατο της στις γειτονιές του σύμπαντος. Το σώμα αποτελεί την ύλη, τον εντολοδόχο της αφέντρας ψυχής του. Κανονικά δεν θα πρέπει να μας προβληματίζει εάν μεγαλώνουμε ηλικιακά. Το σώμα, καθώς φτιαγμένο απο ύλη, ακολουθεί την φυσική φθορά των πραγμάτων . Η ψυχή όμως δεν ακολουθεί το ίδιο δρόμο, έχει το προτέρημα να διατηρείται άφθαρτη, και με λίγο κόπο γαλήνια, αμόλυντη απο τους εξωγενείς παράγοντες. Βλέποντας όμως την ψυχή και το σώμα σαν συνολό διαπίστωνουμε ότι υπάρχει μια ανακολουθία. Η ψυχή θέλει χρόνο να γαλουχηθεί, να αποκτήσει ξανά την αιώνια γαλήνη της. Χρόνο που το σώμα φθείρεται με αποτέλεσμα η χρυσή τομή τους να είναι σύντομη και φευγαλέα. Τι θα γινόταν όμως εάν η φθορά του σώματος ήταν χρονικά αντίθετη? Ή ακόμα καλύτερα εάν η ψυχή και το σώμα συνεργάζονταν απόλυτα?
Σκέψεις επηρρεασμένες απο την ζωή του Benjamin Button, εκείνου που είχε βρει την απόλυτη αγάπη, το υπόλοιπο κόμματι που συμπλήρωνε το παζλ της ψυχής του, αλλά παρ'ολη την ευγενική προσπάθεια του, μια ιδιομορφία του σώματος του, του την στέρησε.
Βαθιά καταθληπτική ταινία, ο θάνατος βρισκόταν παντού, καταθληπτική όμως όχι λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης του κυρίου Button. Όταν οι σκηνές διαδραματίζονται σε ένα γηροκομείο και ανάμεσα απο δύο μεγάλους πολέμους, φυσικό είναι να πρωταγωνιστεί ο θάνατος. Η ανακάλυψη της απόλυτης ευτυχίας μας(ότι ή ουτοπία δεν είναι πλέον ουτοπία) και η ταυτόχρονη απώλεια της, πάντοτε με διέλυε ψυχολογικά. Επίσης μεγάλο ρόλο στο βαρύ κλίμα της ταινίας διαδραματίζει και η θλιμμένα ανέκφραστη όψη του κυρίου Button. Γεννήθηκε με ένα "κουσούρι", μα η κοινωνία του τον δέχτηκε, πράγμα σπάνιο για τους "ξεχωριστούς" ανθρώπους. Μου άρεσε αρκετά η ταινία, μου άρεσε σαν ιδέα, η διασκευή της σε σενάριο. Ο κύριος Scott θα έπρεπε να αναπτύξει περαιτέρω την ιδέα του και να μας χαρίσει ένα υπέροχο βιβλίο.



Υ.Γ. : Ο αρχικός πίνακας ανήκει στον Jackues louis David - The death of Marat. Στις 13 Ιουλίου 1793 ο φίλος του Μαρά δολοφονήθηκε απο την Charlotte Corday μ' ένα μαχαίρι κρυμένο στα ρούχα της.Γεγονός το οποίο ενέπνευσε τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει το ομορφότερο έργο του.

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Καταραμένο μου Ημερολόγιο


Άλλη μια μέρα πέρασε έτσι κενή, ανούσια. Το μεγαλύτερο μέρος της αναλώθηκε στην δουλειά και το υπόλοιπο στην ξεκούραση απο την δουλειά. Όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε ωραία απουσιάζουν. Τα κρύψαμε κάπου και δεν έχουμε την δύναμη ή την θέληση να τα βρουμε. Τα όνειρα μου πλέον βρίσκονται στο google Earth, ταξιδια στο εξωτερικό, στην Βαρκελώνη ή στο Λονδίνο. Ταξίδια ανοιξιάτικα με την μηχανή στους στενούς δρόμους προς την Ορεινή Αρκαδία. Εκεί σχεδιάζω νοερά διαδρομές που θα ακολουθήσω ανάμεσα απο τα πευκόφυτα δάση ή ανάμεσα απο τα πυκνοκατοικημένα αστικά δάση της ζούγκλας των μεγαλουπόλεων. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στην ζωή, οκ δεκτό. Η πολυήμερη απουσία όμως όλων εκείνων των όμορφων καταστάσεων, σε διαλύει ψυχολογικά. Τα έχεις ανάγκη, για να συνεχίσεις τον δρόμο που διάλεξες, με τα καλά του και τα κακά του. Τουλάχιστον ήρθε το σαββατοκύριακο, ευκαιρία να αντισταθμήσουμε την χασούρα της εβδομάδας, την χασούρα μάλλον πολλών εβδομάδων. Για να δούμε θα είναι έτσι όπως θέλω? Μπα....


Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

What If..?


Τι θα γίνει εάν κάποια μέρα αυτά που θεωρείς εσύ ως δεδομένα πάψουν να υφίστανται? Εάν δεις τον εαυτό σου στο απέναντι πεζοδρόμιο να περπατά? αν τον δεις να πέφτει απο τον ουρανό..? Εάν ένα μήλο διαγράψει την αντίθετη πορεία από αυτή που μας εξήγησε ο Νεύτων. Εάν η μητέρα σου πάψει να νοιάζεται για εσένα ή εαν ο ήλιος μείνει σταθερός για μέρες ολόκληρες?
Θα ήθελα πολύ να δω κάποιο απο αυτά (εκτός απο αυτό για την μητέρα μου), να ξεπεράσω την ευκολία του δεδομένου, της σταθεράς. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, δεν υπάρχει καμία σταθερά, εμείς τις δημιουργούμε για ευκολία μας για την τεμπελιά του εγκεφάλου μας.
Τελικά είναι καλό ή όχι να υπάρχουν ορισμένα δεδομένα θέματα στην ζωή μας?
έλα ντε...

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Time to wake

Σαββατοκύριακο, weekend ή αλλιώς ολική επαναφορά. Ολική επαναφορά στην ζωή εκείνη την οποία η ολοήμερη εργασία έχει παραμερίσει. Ευτυχώς χρειάζεται ελάχιστος χρόνος να την αποκτήσεις ξανά. Η πενθήμερη πλύση εγκεφάλου με στόχους προβλέψεις,αριθμοδείκτες και έμμεσες απειλές στέρησης της ασφάλειας που σου δίνει η εργασία δεν μπορεί να αντέξει ούτε ένα λεπτό χωρίς το καθημερινό αναμάσημα της.Η περιοδικότητα της πλύσης του εγκεφάλου διακόπτεται το Σαββατοκύριακο και τότε ανακαλύπτεις πάλι την ζωή, τα όνειρα σου είναι εκεί σε περιμένουν καρτερικά όλη την εβδομάδα, σαν τον πιστό σου σκύλο τρέχουν και σε πλημμυρίζουν με χαρά.
Ο ελεύθερος χρόνος μας αναγεννά, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε τον δρόμο που έχουμε χαράξει ή να αλλάξουμε ρότα προς τα εκεί που δείχνει η πυξίδα της θέλησης μας. Το μυαλό μας αρχίζει ξανά να αναζητά όλα εκείνα που πραγματικά μας κάνουν ευτυχισμένους, μια προβολή στο σινεμά, η ανάγνωση ενός βιβλίου ή ένας ωραίος περίπατος στην όμορφη πλευρά της πόλης. Ακόμη και τα μακρυνά τα ουτοπικά είναι εκεί και μας περιμένουν, η έκδοση φωτογραφικού λευκώματος, ένα ταξίδι στις Ινδίες, δεκαπέντε ημέρες εργασίας στην Mom .
Υπόσχομαι όλα αυτά να μην τα ξεχάσω αύριο που θα σηκωθώ για να πάω στη δουλειά.

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Για τα "Εξεγερμένα Μπαλέτα"


Την ανακοίνωση για την κατάληψη της λυρικής δεν την πήρα αρχικά με καλό μάτι. Τσαντίστηκα που για άλλη μια φορά πάμε κάπου εκ του ασφαλούς και κάνουμε κατάληψη, παρενοχλώντας την ροή των πραγμάτων, έτσι με τσαμπουκά. Το να διαδηλώνουμε για τον τσαμπουκά των εκάστοτε Χ,Ψ,Ω ατόμων και να απαντάμε με τσαμπουκά, το θεωρώ υποκριτικό και σε αυτή την κατηγορία ένταξα την κατάληψη της λυρικής.
Μια βόλτα πρώτα απο την λυρική σκηνή με έκανε να αλλάξω γνώμη. Η τέχνη έβαλε το χεράκι της να αλλάξω γνώμη. Μπαίνοντας στο κτίριο αμέσως καταλάβαινες ότι έχεις να κάνεις με νοήμονες ανθρώπους, που η ανάγκη τους για δημιουργία υπάρχει σε κάθε τους κίνηση. Η παραμικρή αφίσα-ανακοίνωση είχε μια ιδιαίτεροτητα, καλλιτεχνική πάντα. Ο χώρος ήταν όπως τον είχαν παραλάβει οι καταληψίες, δηλαδή χωρις σκουπίδια, χωρίς αποτσίγαρα στην μοκέτα, χωρις σπασίματα και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά μιας κατάληψης.
Με λίγα λόγια αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το γεγονός ότι η τέχνη βρισκόταν σε κάθε γωνιά του κτιρίου, όλο το οικοδομικό τετράγωνο είχε κατακλυστεί από μια αύρα δημιουργικής ανανέωσης, παλλόταν όλο από ζωντάνια. Η κατάληψη είχε μεταμορφωθεί σε έναν δημιουργικό χώρο που τόσο έχει ανάγκη η Αθήνα. Έναν χώρο χωρίς κάτι το στημένο, το στημένο ή το προσποιητό της καφετέριας και του μπαρ, με άτομα χαλαρά άνετα να πιάσουν κουβέντα με τον δίπλα τους που ούτε τον έχουν δει ποτέ. ξανά Κάθε μέρα διάφορες δημιουργικές ομάδες συντάσσονται, οι προβολές ποιοτικών ταινιών ποτέ δεν τελειώνουν και συχνά πυκνά ο έξω δρόμος γεμίζει από νεαρούς που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς ή κοπέλες να χορεύουν μπαλέτο, και οι περίοικοι να τους χειροκροτούν χαμογελώντας, καταστάσεις εξωπραγματικά αντίθετες με το γκρίζο της καθημερινής μας μάχης με τον χρόνο.
Και αυτή είναι η σημαντικότερη επιτυχία της αντιδραστικής κίνησης των καλλιτεχνών, να επαναφέρουν την ζωντάνια τα χαμόγελα και την ελπίδα σε εμάς, σε όλους μας.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Εξεγερμένη Λυρική Σκηνή

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Πρακτικά Μαθήματα Ψυχανάλυσης


Πολλές φορές τίθεται το ερώτημα εάν ο Χ είναι εσωστρεφής ή εξωστρεφής. ΛΑΘΟΣ ερώτηση. Κουτή, απλοϊκή, ανόητη, που δεν ταιριάζει στην ινελεκτουελ πνευματική μας κάστα. Βασικό και κυριότερο δεν υπάρχει το απόλυτο στην φύση, όπως δεν υπάρχει το λευκό και το μαύρο σε αυτήν. Οι Κινέζοι το έχουν αναπτύξει πολύ καλά το θέμα. Επίσης στον κόσμο που ζούμε επικρατεί η δυιστική ταξινόμηση των πραγμάτων. Άσπρο - Μαύρο, ΠΑΟ - ΟΣΦΠ, Emo - trendy, ION - Lacta κοκ. Μέγα λάθος. Η έμφυτη βαρεμάρα του εγκεφάλου μας για περαιτέρω εργασία και ανάλυση δημιουργεί αυτό το αποτέλεσμα. Δεν νοείται να είναι ένα άνθρωπος ή εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Όλοι έχουμε τις φάσεις εσωστρέφειας και το αντίθετο, έχουμε και τους ανάδρομους να μας τυρρανούν.
Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά και χιλιοειπωμένα. Θα ήθελα να σας παρουσιάσω μερικά νέα μοντέλα ψυχανάλυσης όσον αφορά το θέμα της εσωστρέφειας.
Η Εξωεσωστρέφεια: Σαν να λέμε Disco -House. Η εξωεσωστρέφεια είναι η ανάγκη ενός ανθρώπου να ανοιχτεί να απελευθερωθεί να απεγκλωβιστεί απο τα δεσμά του και παράλληλα να μείνει μοναχός, εκει έξω στον τόπο της ατέρμονης συναλλαγής συναισθημάτων.
Η εσωεξωστρέφεια: Σαν να λέμε Dub-Tech. Η ανάγκη ενός ανθρώπου να κλειστεί στον εαυτό του στο ασφαλές του σπίτι και από εκεί να εξαπολύει τα κοινωνικά του βέλη είτε από το pc του είτε και χειροκίνητα προς τους γύρω γείτονες του. Τελευταία είναι ιδιαίτερα της μόδας αυτο, όπως και η dub-tech στα underground clubs του Λονδίνου.
Η Εξωστρέφεια snipper: Σαν να λέμε Φιλαρμονική της Βιέννης με σόλο κλαρίνο από τον Μάγκα. Η συγκεκριμένη ψυχική διαδικασία είναι λεπτή ντελικάτη. Κατά κύριον λόγο είσαι ένα εσωστρεφές άτομο. Συγκεντρώνεις όμως σιγά σιγά στοιχεία προς τους στόχους της εξωστρέφειας σου, τους αναλύεις, τους ζυγίζεις και εαν πληρούν τις προϋποθέσεις σου τους εξ απολύεις το φαρμακερό σου εξωστρεφές δηλητήριο.

Πάω να συνεχίσω τα μαθήματα ψυχανάλυσης μέσω τηλεοπτικής προβολής του The Pervert's Guide to cinema by Slavoj Zizek

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Living... in the city

Δεν είμαι παιδί της πόλης, ποτέ δεν θα γίνω παιδί της πόλης. Είμαι μια τυπική περίπτωση κατοίκου μιας μεγαλούπολης αναζητώντας το κάτι παραπάνω, το κάτι καλύτερο. Η ίδια η πόλη δεν σε αφήνει να την αγαπήσεις. Είναι αυτοκαταστροφική, έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι μια πανέμορφη κυρία, αλλά αυτή βγάζει τα κομψά φορέματα της, για να φορέσει κάτι πρόχειρο, ευτελές. Την αναγκάζουν βασικά να πράξει έτσι εκείνοι που την εξουσιάζουν, την βλέπουν σαν μια πόρνη που θα τους βγάλει γρήγορα και εύκολα χρήματα και όχι σαν μια κυρία όπου με το ταμπεραμέντο της θα τους δώσει αγαθά που θα ικανοποιήσουν την ψυχή τους.
Δυστυχώς η Αθήνα έχει φτάσει σε σημείο τραγικό και ούτε μια κίνηση δεν γίνεται για να βελτιωθεί η κατάσταση. Στοιβαγμένος ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας, μη έχοντας αλλού να πάει (το σχέδιο για μεγάλες περιφερειακές πόλεις βυθίστηκε με το Σάμινα..), μια πόλη που θα έπρεπε να φιλόξενούσε max 800.000 άτομα. Αντ'αυτού φιλοξένει 2 εκατομμύρια αυτοκίνητα, σε δρόμους σχεδιασμένους για κάρα. Η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο ειναι απο τις χαμηλότερες τις Ευρώπης.
Γνωρίζοντας αυτά τα προβλήματα, μιας και υπάρχουν τις τελευταίες δεκαετίες, θα περίμενες μια λύση, μια σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος. Αντ'αυτού βλέπεις όλους αυτούς τους υπέυθυνους αντιμετώπισης των προβλημάτων, να αδιαφορούν, να πράττουν για το δικό τους συμφέρον. Μόλις κάποια έκταση γης απελευθερωθεί, αντί να δημιουργήσουν κάτι καλό για τους πολίτες, τρέχουν να κατασκευάσουν κάτι προσοδοφόρο για αυτούς.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. το παρκάκι της πατησίων, το αλσος Παγκρατίου, το οικοπεδο στην Αλεξάνδρας & κηφισίας που αντί να γίνει πάρκο, έγινε πολυκατοικία.. Δυστυχώς εκείνοι που είναι υπέυθυνοι για την κατάσταση, δεν ειναι άξιοι της εμπιστοσύνης, θα πρέπει όλοι μας σιγά σιγά να παραμερίσουμε τα δικά μας προβλήματα, να νοιαστούμε για το γενικότερο σύνολο και σιγά σιγά θα μας οφελήσει και εμάς σημαντικά.. Ίδωμεν.

ΥΓ. Ευτυχώς πέρα απο εμάς που απλώς γκρινιάζουμε, υπάρχουν και άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται για την πόλη που κατοικούν. Οι Greek guerilla gardeners βρίσκουν ξεχασμένα οικόπεδα, διάσπαρτα στην πόλη και τα μεταμορφώνουν σε πανέμορφους κήπους!