Ένας γνήσιος αιθεροβάμων απεχθάνεται θανατηφόρα την καθημερινότητα. Εκείνη λειτουργεί ως ένα δυσβάσταχτο βαρίδι στο αερόστατο του, το μέσο ανύψωσης στην σφαίρα της φαντασίας του. Για να αποφευχθεί η σύγχυση αυτή δεν θα πρέπει να μοιρολατρούμε, να γκρινιάζουμε που έχει καταντήσει η ζωή μας ένας μονότονος αλγόριθμος, μια συνεχώς επαναλαμβανόμενη κίνηση. Θα πρέπει να κινηθούμε δραστικά.
Έπειτα απο αλεπάλληλες συσκέψεις με τον εαυτό μου αποφάσισα ότι πρέπει να χτυπήσουμε την καθημερινότητα στο άντρο της, δηλαδή στον εργασιακό μας χώρο, εκεί που περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας (η ώρα του ύπνου δεν πιάνεται, αν και αυτή μπορεί να γίνει η παιδική χαρά της φαντασίας μας). Τέρμα λοιπόν τα καταπιεστικά σακάκια, τα καθημερινά μας ρούχα εκείνα που έχουμε επιλέξει ότι μας κάνουν να νιώθουμε πιο άνετα θα είναι από εδώ και πέρα η εργασιακή μας στολή. Τέρμα επίσης και το άγχος στην δουλειά, όλοι εκείνοι οι δυσβάσταχτοι στόχοι που μας αναθέτουν από εδώ και στο εξής θα αντιμετωπίζονται ώς μια αποστολή σε ένα video game, θα προσπαθείς να τελειώσεις την πίστα αλώβητος. Όλοι εκείνοι οι μπαμπούλες που σε τρομοκρατούν, με λίγο κόπο μπορούν να γίνουν τα μπλε φαντασματάκια του pac-man που τρέμουν στην ιδέα του ερχομού σου. Και στο τέλος της ημέρας κάνουμε save & κλείνουμε την κονσόλα, ικανοποιημένοι με όλο το σασπένς της ημέρας.
Τον λιγοστό ελεύθερο μας χρόνο πρέπει έπίσης να τον χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα, να τον ντύσουμε με τα πιο φανταχτερά του ρούχα και να μας διασκεδάσει σαν τον κλόουν των παιδικών μας πάρτυ. Η σκέψη για πολύωρες παραμονές σε καφε κάνοντας χάζι το υπερβολικό πλήθος που πηγαινοέρχεται είναι δοκιμασμένη και όσες φορές έχει δοκιμαστεί, άλλες τόσες έχει αποτύχει.
Για να μπορέσεις να επιζήσεις σε μια απρόσωπη μεγαλούπολη, θα πρέπει να την ζήσεις όπως την ζει ένας τουρίστας. Σαν τον πρώτο μήνα με την νεράιδα των ονείρων σου, λαχταρόντας να ανακαλύψεις κάθε της πλευρά. Μονάχα οι τουρίστες είναι ενθουσιασμένοι με την παραμονή τους σε μια μεγάλη πόλη. Έτσι και εμείς πρέπει να δούμε την παραμονή μας εκεί. Εδώ και καιρό μου αρέσει να συμπεριφέρομαι σαν τουρίστας, να ενημερώνομαι για τις διάφορες εκθέσεις και τα λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα και να τα παρακολουθώ.Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα λαμβάνει μέρος μια βόλτα με το ποδήλατο στο ιστορικό κέντρο, στον Εθνικό κήπο, στον Φιλοπάππου να χαζεύω τα καράβια από μακρυά, Τα βράδια μου αρέσει να χάνομαι στα στενά της Πλάκας, φωτισμένα ελαφρά, όσο χρειάζεται για να δημιουργηθεί μια πανέμορφη ατμόσφαιρα, η βόλτα με το ποδήλατο διαρκεί όσο περισσότερο γίνεται, η βραδύτητα με διακατέχει. Άλλωστε όπως είχε πει και ο Κούντερα, "Η ταχύτητα είναι συνυφασμένη με την λήθη" και δεν θέλω με τίποτα να ξεχάσω αυτές τις όμορφες στιγμές.
Το Σάββατο το βράδυ είναι η ώρα της Γης, μια συμβολική κίνηση ότι κάποιοι νοιάζονται, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, τίποτα παραπάνω. Είναι πάντως μια όμορφη ευκαιρία να κάτσουμε σπίτι να κλείσουμε τα φώτα, να ανοίξουμε ένα καλό μπουκάλι κρασί, να βάλουμε στο πικαπ το Massive Attack - Mezzanine (η μοναδική ηλεκτρική παρατυπία) και να απολαύσουμε την στιγμή, με ένα αγαπημένο μας άτομο, τι καλύτερο. Ακόμα πιο όμορφη ιδέα είναι να αφήσουμε τα φώτα του σπιτιού και το σπίτι το ίδιο και να περπατήσουμε στις όμορφες γωνιές της πόλης, με τα φώτα της πόλης χαμηλωμένα να κοιτάξουμε προς τα πάνω και να απολάυσουμε τον έναστρο ουρανό. Διάβαζα σε κάποιο έντυπο ότι πλέον στην Γηραιά Ήπειρο δεν υπάρχει κανένα μα κανένα σημείο με απόλυτο φυσικό σκότος. Μια πραγματικά λυπηρή είδηση.
Το Σάββατο επίσης είναι και η συναυλία των Cinematic Orchestra, λαμβάνει όμως και ένα event επηρεασμένο απο την ώρα της Γης. Παραθέτω την είδηση απο το μπλόγκ της ομάδας λοκαλ : " το Σάββατο 28/3 ως μέρος της καμπάνιας της WWF "60 λεπτά", στο BIOS πάλι θα γίνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα που έχουν σχέση με την κλιματική αλλαγή του πλανήτη. Για ένα ολόκληρο event το BIOS συνθέτει μια άκρως οικολογική βραδιά σβήνοντας όχι μόνο τα φώτα αλλά και τους ηλεκτρονικούς ήχους.
Ονόματα από την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή παίζουν χωρίς καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα (unplugged) για ένα ολόκληρο βράδυ υπό το φως των κεριών. Ανάμεσα από τις συναυλίες θα γίνονται dj sets με αμερικάνικους δίσκους twist και κλασσική μουσική από κουρδιστούς φωνογράφους (phonograph sets). Τον φωτισμό και ένα φιλόδοξο light installation έχει επιμεληθεί ο "δικός μας" Glasshopper, ένας από τους κινηματογραφιστές του Carnival Alleycat Race. Να είσαι εκεί!"
Έπειτα απο αλεπάλληλες συσκέψεις με τον εαυτό μου αποφάσισα ότι πρέπει να χτυπήσουμε την καθημερινότητα στο άντρο της, δηλαδή στον εργασιακό μας χώρο, εκεί που περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας (η ώρα του ύπνου δεν πιάνεται, αν και αυτή μπορεί να γίνει η παιδική χαρά της φαντασίας μας). Τέρμα λοιπόν τα καταπιεστικά σακάκια, τα καθημερινά μας ρούχα εκείνα που έχουμε επιλέξει ότι μας κάνουν να νιώθουμε πιο άνετα θα είναι από εδώ και πέρα η εργασιακή μας στολή. Τέρμα επίσης και το άγχος στην δουλειά, όλοι εκείνοι οι δυσβάσταχτοι στόχοι που μας αναθέτουν από εδώ και στο εξής θα αντιμετωπίζονται ώς μια αποστολή σε ένα video game, θα προσπαθείς να τελειώσεις την πίστα αλώβητος. Όλοι εκείνοι οι μπαμπούλες που σε τρομοκρατούν, με λίγο κόπο μπορούν να γίνουν τα μπλε φαντασματάκια του pac-man που τρέμουν στην ιδέα του ερχομού σου. Και στο τέλος της ημέρας κάνουμε save & κλείνουμε την κονσόλα, ικανοποιημένοι με όλο το σασπένς της ημέρας.
Τον λιγοστό ελεύθερο μας χρόνο πρέπει έπίσης να τον χρησιμοποιήσουμε κατάλληλα, να τον ντύσουμε με τα πιο φανταχτερά του ρούχα και να μας διασκεδάσει σαν τον κλόουν των παιδικών μας πάρτυ. Η σκέψη για πολύωρες παραμονές σε καφε κάνοντας χάζι το υπερβολικό πλήθος που πηγαινοέρχεται είναι δοκιμασμένη και όσες φορές έχει δοκιμαστεί, άλλες τόσες έχει αποτύχει.
Για να μπορέσεις να επιζήσεις σε μια απρόσωπη μεγαλούπολη, θα πρέπει να την ζήσεις όπως την ζει ένας τουρίστας. Σαν τον πρώτο μήνα με την νεράιδα των ονείρων σου, λαχταρόντας να ανακαλύψεις κάθε της πλευρά. Μονάχα οι τουρίστες είναι ενθουσιασμένοι με την παραμονή τους σε μια μεγάλη πόλη. Έτσι και εμείς πρέπει να δούμε την παραμονή μας εκεί. Εδώ και καιρό μου αρέσει να συμπεριφέρομαι σαν τουρίστας, να ενημερώνομαι για τις διάφορες εκθέσεις και τα λοιπά καλλιτεχνικά δρώμενα και να τα παρακολουθώ.Τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα λαμβάνει μέρος μια βόλτα με το ποδήλατο στο ιστορικό κέντρο, στον Εθνικό κήπο, στον Φιλοπάππου να χαζεύω τα καράβια από μακρυά, Τα βράδια μου αρέσει να χάνομαι στα στενά της Πλάκας, φωτισμένα ελαφρά, όσο χρειάζεται για να δημιουργηθεί μια πανέμορφη ατμόσφαιρα, η βόλτα με το ποδήλατο διαρκεί όσο περισσότερο γίνεται, η βραδύτητα με διακατέχει. Άλλωστε όπως είχε πει και ο Κούντερα, "Η ταχύτητα είναι συνυφασμένη με την λήθη" και δεν θέλω με τίποτα να ξεχάσω αυτές τις όμορφες στιγμές.
Το Σάββατο το βράδυ είναι η ώρα της Γης, μια συμβολική κίνηση ότι κάποιοι νοιάζονται, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, τίποτα παραπάνω. Είναι πάντως μια όμορφη ευκαιρία να κάτσουμε σπίτι να κλείσουμε τα φώτα, να ανοίξουμε ένα καλό μπουκάλι κρασί, να βάλουμε στο πικαπ το Massive Attack - Mezzanine (η μοναδική ηλεκτρική παρατυπία) και να απολαύσουμε την στιγμή, με ένα αγαπημένο μας άτομο, τι καλύτερο. Ακόμα πιο όμορφη ιδέα είναι να αφήσουμε τα φώτα του σπιτιού και το σπίτι το ίδιο και να περπατήσουμε στις όμορφες γωνιές της πόλης, με τα φώτα της πόλης χαμηλωμένα να κοιτάξουμε προς τα πάνω και να απολάυσουμε τον έναστρο ουρανό. Διάβαζα σε κάποιο έντυπο ότι πλέον στην Γηραιά Ήπειρο δεν υπάρχει κανένα μα κανένα σημείο με απόλυτο φυσικό σκότος. Μια πραγματικά λυπηρή είδηση.
Το Σάββατο επίσης είναι και η συναυλία των Cinematic Orchestra, λαμβάνει όμως και ένα event επηρεασμένο απο την ώρα της Γης. Παραθέτω την είδηση απο το μπλόγκ της ομάδας λοκαλ : " το Σάββατο 28/3 ως μέρος της καμπάνιας της WWF "60 λεπτά", στο BIOS πάλι θα γίνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πειράματα που έχουν σχέση με την κλιματική αλλαγή του πλανήτη. Για ένα ολόκληρο event το BIOS συνθέτει μια άκρως οικολογική βραδιά σβήνοντας όχι μόνο τα φώτα αλλά και τους ηλεκτρονικούς ήχους.
Ονόματα από την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή παίζουν χωρίς καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα (unplugged) για ένα ολόκληρο βράδυ υπό το φως των κεριών. Ανάμεσα από τις συναυλίες θα γίνονται dj sets με αμερικάνικους δίσκους twist και κλασσική μουσική από κουρδιστούς φωνογράφους (phonograph sets). Τον φωτισμό και ένα φιλόδοξο light installation έχει επιμεληθεί ο "δικός μας" Glasshopper, ένας από τους κινηματογραφιστές του Carnival Alleycat Race. Να είσαι εκεί!"
2 σχόλια:
και για να δούμε τα αποτελέσματα από την κίνηση αυτή...
καλημέρα
Το θέμα είναι να προσπαθείς, να βρισκεις εκείνα που σε γεμίζουν και να πράττεις.
καλημέρα :)
Δημοσίευση σχολίου