Την ανακοίνωση για την κατάληψη της λυρικής δεν την πήρα αρχικά με καλό μάτι. Τσαντίστηκα που για άλλη μια φορά πάμε κάπου εκ του ασφαλούς και κάνουμε κατάληψη, παρενοχλώντας την ροή των πραγμάτων, έτσι με τσαμπουκά. Το να διαδηλώνουμε για τον τσαμπουκά των εκάστοτε Χ,Ψ,Ω ατόμων και να απαντάμε με τσαμπουκά, το θεωρώ υποκριτικό και σε αυτή την κατηγορία ένταξα την κατάληψη της λυρικής.
Μια βόλτα πρώτα απο την λυρική σκηνή με έκανε να αλλάξω γνώμη. Η τέχνη έβαλε το χεράκι της να αλλάξω γνώμη. Μπαίνοντας στο κτίριο αμέσως καταλάβαινες ότι έχεις να κάνεις με νοήμονες ανθρώπους, που η ανάγκη τους για δημιουργία υπάρχει σε κάθε τους κίνηση. Η παραμικρή αφίσα-ανακοίνωση είχε μια ιδιαίτεροτητα, καλλιτεχνική πάντα. Ο χώρος ήταν όπως τον είχαν παραλάβει οι καταληψίες, δηλαδή χωρις σκουπίδια, χωρίς αποτσίγαρα στην μοκέτα, χωρις σπασίματα και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά μιας κατάληψης.
Με λίγα λόγια αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το γεγονός ότι η τέχνη βρισκόταν σε κάθε γωνιά του κτιρίου, όλο το οικοδομικό τετράγωνο είχε κατακλυστεί από μια αύρα δημιουργικής ανανέωσης, παλλόταν όλο από ζωντάνια. Η κατάληψη είχε μεταμορφωθεί σε έναν δημιουργικό χώρο που τόσο έχει ανάγκη η Αθήνα. Έναν χώρο χωρίς κάτι το στημένο, το στημένο ή το προσποιητό της καφετέριας και του μπαρ, με άτομα χαλαρά άνετα να πιάσουν κουβέντα με τον δίπλα τους που ούτε τον έχουν δει ποτέ. ξανά Κάθε μέρα διάφορες δημιουργικές ομάδες συντάσσονται, οι προβολές ποιοτικών ταινιών ποτέ δεν τελειώνουν και συχνά πυκνά ο έξω δρόμος γεμίζει από νεαρούς που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς ή κοπέλες να χορεύουν μπαλέτο, και οι περίοικοι να τους χειροκροτούν χαμογελώντας, καταστάσεις εξωπραγματικά αντίθετες με το γκρίζο της καθημερινής μας μάχης με τον χρόνο.
Και αυτή είναι η σημαντικότερη επιτυχία της αντιδραστικής κίνησης των καλλιτεχνών, να επαναφέρουν την ζωντάνια τα χαμόγελα και την ελπίδα σε εμάς, σε όλους μας.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Εξεγερμένη Λυρική Σκηνή
Μια βόλτα πρώτα απο την λυρική σκηνή με έκανε να αλλάξω γνώμη. Η τέχνη έβαλε το χεράκι της να αλλάξω γνώμη. Μπαίνοντας στο κτίριο αμέσως καταλάβαινες ότι έχεις να κάνεις με νοήμονες ανθρώπους, που η ανάγκη τους για δημιουργία υπάρχει σε κάθε τους κίνηση. Η παραμικρή αφίσα-ανακοίνωση είχε μια ιδιαίτεροτητα, καλλιτεχνική πάντα. Ο χώρος ήταν όπως τον είχαν παραλάβει οι καταληψίες, δηλαδή χωρις σκουπίδια, χωρίς αποτσίγαρα στην μοκέτα, χωρις σπασίματα και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά μιας κατάληψης.
Με λίγα λόγια αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το γεγονός ότι η τέχνη βρισκόταν σε κάθε γωνιά του κτιρίου, όλο το οικοδομικό τετράγωνο είχε κατακλυστεί από μια αύρα δημιουργικής ανανέωσης, παλλόταν όλο από ζωντάνια. Η κατάληψη είχε μεταμορφωθεί σε έναν δημιουργικό χώρο που τόσο έχει ανάγκη η Αθήνα. Έναν χώρο χωρίς κάτι το στημένο, το στημένο ή το προσποιητό της καφετέριας και του μπαρ, με άτομα χαλαρά άνετα να πιάσουν κουβέντα με τον δίπλα τους που ούτε τον έχουν δει ποτέ. ξανά Κάθε μέρα διάφορες δημιουργικές ομάδες συντάσσονται, οι προβολές ποιοτικών ταινιών ποτέ δεν τελειώνουν και συχνά πυκνά ο έξω δρόμος γεμίζει από νεαρούς που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς ή κοπέλες να χορεύουν μπαλέτο, και οι περίοικοι να τους χειροκροτούν χαμογελώντας, καταστάσεις εξωπραγματικά αντίθετες με το γκρίζο της καθημερινής μας μάχης με τον χρόνο.
Και αυτή είναι η σημαντικότερη επιτυχία της αντιδραστικής κίνησης των καλλιτεχνών, να επαναφέρουν την ζωντάνια τα χαμόγελα και την ελπίδα σε εμάς, σε όλους μας.
Για περισσότερες πληροφορίες:
Εξεγερμένη Λυρική Σκηνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου