ΑΘΗΝΑ. ΤΕΛΟΣ ΑΠΟΧΗΣ , ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΑΠΟΧΗΣ

"nothin like the back seat of the bus on the way home :)" Έγραψε πρίν  από λίγη ώρα  η Mary anne Hobbs στο twitter της. Η Mary anne Hobbs είναι η αρχιέριεια της dubstep / πειραματικής ηλεκτρονικής σκηνής του Λονδίνου, πρώην πλέον ραδιοφωνική παραγωγός του BBC radio1. Αυτό το "τιτίβισμα" της μου έκανε τρομερή εντύπωση, προσπάθησα να το  μεταφέρω στην Ελληνική πραγματικότητα, αλλά κατέστη αδύνατο. Θα ήταν σουρεαλιστικό να έβλεπες κάποιον Έλληνα διάσημο και σεβαστό  να χαιρόταν που γυρνούσε με το λεωφορείο σπίτι του! 

Βρισκόμαστε και σε περίοδο εκλογών οπότε το σχόλιο αυτό, αυτή δηλαδή η συμπεριφορά, η χρησιμοποίηση των ΜΜΜ , παίρνει μια διαφορετική τροπή, παρατηρείς τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων πόλεων και είναι λογικό να ζητάς κι εσύ τα αυτονόητα, τώρα που είναι η περίοδος των αλλαγών. Και τα αυτονόητα είναι λιγότερη χρήση του αυτοκινήτου (που σημαίνει  λιγότερη ηχορύπανση , την οποία απεχθάνομαι) περισσότερη χρήση των ΜΜΜ , πάνω σε ένα σωστό δίκτυο , με ταυτόχρονη χρήση ποδηλάτου ή όμορφων περιπάτων σε ανοικτούς χώρους.

 Μιλώντας για την Αθήνα, αφού  εδώ κατοικούμε, έχει ανάγκη για πολλές αλλαγές, μιας και τα τελευταία χρόνια την έχει πάρει πραγματικά ο κατήφορος, ποιος θυμάται πλέον αυτή την φωτισμένη πόλη των Ολυμπιακών αγώνων? ΚΑΝΕΙΣ. Η ευθύνη βαραίνει όλους τους εμπλεκόμενους, μα κυρίως την δημοτική αρχή , η οποία εάν ενδιαφερόταν στο ελάχιστο, θα φρόντιζε ότι περνά απο το χέρι της και ότι δεν περνούσε, θα ενοχλούσε τους πραγματικά υπεύθυνους (Νομαρχία , ΥΠΕΧΩΔΕ  κτλ) για να λάβουν τα μέτρα τους και δεν θα πετούσε απλώς το γάντι σε αυτούς ως είθισται.  Αντί όμως η δημοτική αρχή με επικεφαλής της τον κύριο Κακλαμάνη να φροντίζει για τα βασικά, φροντίζει για τον εαυτό της , ξεζουμίζωντας τα κονδύλια του δήμου, με πρώτο και καλύτερο την κατασκευή του site της αξίας 1.000.000 € !  την στιγμή που το δεύτερο ακριβότερο site στον χώρο με τα βίας φθάνει τις 20.000 € . Η κατακραυγή απο τον ανεξάρτητες φωνές είναι συστηματική ( το τελευταίο φύλο της Lifo αναφερόταν εκτενέστατα στην λεηλασία των οικονομικών του δήμου "Η χαμένη τετραετία"  , επίσης είναι συχνά τα άρθρα του Προκόπη Δούκα μέλους της ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ  για το χάος που έχει φέρει στον Δήμο η θητεία του κυρίου Κακλαμάνη. "13 ερωτήματα για τον Κύριο Κακλαμάνη"  )  Σε μια σοβαρή κοινωνία όπου οι πολίτες θα ενδιαφέρονταν για τα εν δήμω και όχι για τα εν οίκω... και τα ΜΜΕ θα αποκάλυπταν όλη την βρωμιά που επικρατεί, δήμαρχοι σαν τον τωρινό δεν θα τολμούσαν να ξαναβάλουν υποψηφιότητα. 

Μα βρισκόμαστε στην Αθήνα του 2010, όπου επικρατεί η απάθεια το χάος, πόσοι απο εκείνους που ζουν ή επισκέπτονται το κέντρο της Αθήνας είχαν δικαίωμα ψήφου ή πήγαν να ψηφίσουν? Ελάχιστοι . Πόσοι απο τους ψηφοφόρους της Αθήνας νοιάζονται για  αυτό? Ελάχιστοι, οι περισσότεροι ζουν εδώ και καιρό μακρυά απο αυτό, έχοντας μετακομίσει στα προάστια, και μαθαίνουν για τα γεγονότα του κέντρου απο τα γεμάτα τρόμο δελτία ειδήσεων. Έπειτα οι νέοι , δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά , με πρόσχημα το λευκό, ότι δεν συμπαθώ κανένα σχήμα απαξιώνουν τις εκλογές. Με όλες αυτές τις συνιστώσες οι μόνοι που ψηφίζουν είναι όσοι έχουν προσωπικό συμφέρον απο τις εκλογές (και εννοούμε κάποιο βόλεμα σε μια υπηρεσία) και οι γηραιότεροι μη έχοντας τι άλλο να κάνουν, ψηφίζουν ότι πιο συντηρητικό υπάρχει εκεί. Και σαν αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουμε εκλεγμένο έναν δημοτικό σύμβουλο απο την Παράταξη της Χρυσής Αυγής στον δήμο Αθηναίων, και να κινδυνεύουμε να παραμείνουμε με τον ίδιο ανεκδιήγητο Δήμαρχο. Επίσης ο δήμος Αθηναίων δεν είναι ένας τυπικός δήμος, είναι η εικόνα μιας ολόκληρης χώρας, ένα τεράστιο meeting point όλων των κατοίκων της χώρας,  πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών, όπου όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια ξεχωριστή περίπτωση δήμου που θέλει και ξεχωριστή προσέγγιση.

Μα ποιο μεγάλη εντύπωση απο όλα μου κάνει η επιλογή της αποχής. Με το τωρινό πολιτικό σύστημα μου φαίνεται αυτή η επιλογή ως την πλέον χαζή επιλογή. Με το να μην πας να ψηφίσεις δεν κάνεις καμία ζημιά στα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα, ίσα ίσα τα αφήνεις να αυξήσουν τα ποσοστά τους , παίρνοντας σαν δείγμα αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν (τα κομματόσκυλα δηλαδή και τους παππούδες) , μιας κι εσύ είναι σαν να μην υπάρχεις, είναι σαν να επιβαίνεις σε ένα λεωφορείο με έναν κακό οδηγό και αντί να του βάλεις τις φωνές επιλέγεις να κατέβεις απο αυτό και να πας με τα πόδια το υπόλοιπο της διαδρομής και ας έχει πληρώσει το εισιτήριο . με το υπάρχον πολιτικό σύστημα η μόνη επιλογή αντίδρασης είναι η ψήφος στον λιγότερο κακό υποψήφιο, ωραία θα ήταν να έπαιρνε ο ποδηλάτης Αμυρράς ένα 30% , αφήνοντας έξω εναν υποψήφιο απο τα δύο μεγάλα κόμματα, να βλέπαμε μετά την αντίδρασή τους, πως θα ήταν και όχι αυτή η ψεύτικη στιγμή προβληματισμού για το μεγάλο ποσοστό αποχής.

>Κανονικά δεν θα έπρεπε να μιλάω, διότι μερίδιο ευθύνης έχω κι εγώ, μιας και ζώ και κινούμαι στο κέντρο της Αθήνας καθημερινώς, δεν έχω όμως μεταφέρει τα εκλογικά μου δικαιώματα εδώ, τα έχω παρατήσει στο χωριό, εκεί όπου οι δημοσιες υπηρεσίες του δήμου είναι γρήγορες και αποτελεσματικές. Ας ελπίσουμε την Κυριακή των εκλογών να ανάψει ένα μικρό φως σωτηρίας σε αυτό το ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον , και να μην μείνει η ίδια λάμπα με το φως που τρεμοπαίζει σαν να μας ανοιγοκλείνει το μάτι....

Αθήνα , Σ'αγαπάω να της λες μας τραγουδά ο The Boy και μας αποχαιρετά με τους αιχμηρούς στίχους του, εμπνευσμένος απο την καθημερινή του μετακίνηση σε αυτή την πόλη.