SYNCH DAYS 2010

Απο τα πράγματα που με ευχαριστούν σε αυτό τον κόσμο είναι να ακούω μουσική. Τον περισσότερο χρόνο της ημέρας μου τον περνώ ακούγoντας διάφορες μελωδίες. Βασικά η μουσική είναι ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να τον φανταστώ χωρίς αυτήν. Ούτε καν για αστείο! 

Anyway. Ανέκαθεν το καλοκαίρι είναι η εποχή των μεγάλων μουσικών γεγονότων. Εκεί γύρω στον Μαρτιο - Απρίλιο περιμένεις πως & πως την ανακοίνωση για το τι θα μας παρουσιαστεί στα καλοκαιρινά φεστιβάλ. & φέτος η μεγάλη προσμονή έφερε την μεγάλη απογοήτευση. To eject με μια μέρα λιγότερο, με ονόματα περασμένων δεκαετιών, άξια λόγου βέβαια. Το rockwave festival πλούσιο σε ονόματα εκτός της rock σκηνής, δοκιμασμένες συνταγές για να τραβήξουν τον κόσμο στην εξωτική Μαλακάσσα.  Το sonisphere festival με ονόματα μεγαθήρια της μέταλ μουσικής ήρθε για να τρελάνει τον μέσο μεταλά, οχι εμάς δλδ. 

& το μόνο που μας απέμεινε ήταν ο συνήθης ύποπτος. SYNCH FESTIVAL. Κάθε χρόνο το SF προσπαθεί να βρίσκεται στην αιχμή της μουσικής σκηνής, με ονόματα φρεσκότατα που ειναι αυτη την στιγμή στην αρχή ή στην ακμή της καριέρας τους.Διάφορα είδη μουσικής σε εναν πολύ όμορφο χώρο όπως είναι η τεχνόπολη στο Γκάζι. Και τα καταφέρνει μια χαρά, ακόμα και χωρίς την σημαντική βοήθεια απο το φεστιβάλ Αθηνών όπου φέτος το άφησε ορφανό.  Ομολογώ κ ντρέπομαι για αυτό αλλά φέτος ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφθηκα, κ αποφάσισα να το ξεκοκκαλίσω όσο μπορούσα. 

Τα ονόματα που παρέλασαν ήταν πολλά, απο διάφορα είδη μουσικής, παρουσίαζαν το έργο τους εναλλάξ στις 2 εξωτερικές σκηνές κ 3 εσωτερικούς χώρους. Κριτικές έχουν γραφτεί πολλές, αντιφατικές σε ορισμένα ονόματα, κ στα προσωπικά best of του 2μέρου, και αυτό είναι η επιτυχία του, η κάλυψη διάφορων ειδών μουσικής με έμφαση πάντοτε την πρωτοπορία. Φυσικά κ είχε ατέλειες, φυσικά και κυκλοφορούν σαφώς καλύτερα και πρωτοποριακά ονόματα αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ ότι βρισκόμαστε στην Ελλάδα και η συναυλιακή θέση μας δεν μας επιτρέπει να γκρινιάζουμε.

Το 2ήμερο είχε πολλά : Είχε πρώτα απο όλα την Peaches & τους A place to burry strangers να ισοπεδώνουν οτιδήποτε βρoυν μπροστά τους, αφήνοντας όλους μα όλους εκστασιασμένους (ειδικά για τους APTBS το είχα άχτι έπειτα απο εκείνη την ηχητικά άθλια νύχτα στο rodeo κ την καταευχαριστήθηκα την τωρινή εμφάνιση τους!) 

Είχε τους Get well soon να μας παρουσιάζουν τις γεμάτες συναίσθημα μελωδίες τους και να κάνουν ένα όμορφο ποδαρικό στο φεστιβάλ

Είχε τον Matt Elliot & τον Έλληνα Mattews με το Theremin του να παρουσιάζουν τις ιδιαίτερες μελωδίες τους στην υπέροχη αίθουσα του auditorium. (O Matt Elliot ειδικά φανταστικός, με μια κιθαρα κ με μια κονσολα στα ποδια να δημιουργει ηχους και να τα παρουσιαζει συνολικα σαν μια μεγάλη μπάντα, ωραιος αλλά εκείνη την ώρα θέλαμε κάτι πιο δυνατό κ το βρήκαμε στους Fuck Buttons). Τους βρήκαμε στην αιθουσα D7 όπου η ζέστη καραδοκούσε κ δεν μας άφησε να τους απολαύσουμε, εκεί ήταν την επόμενη μέρα κ ο Dj Krush κ στο καπάκι ο Cayetano, πολυαγαπημένοι κ οι δύο για την όχι κ τοσο ξεφαντωτική αλλά υποχθόνια μουσική τους. 

Επίσης υπήρχαν οι Hot chip όπου προσωπικά δεν τρελαίνομαι, παραείναι ανάλαφροι κ την ώρα που παίζουν στο άλλο stage οι APTBS δεν έχουν καμία τύχη. Ο κύριος Garnier ήταν καλός αλλά παραήταν jazzy για headliner & ο Jimmy Tenor με την κομαπανία του παραήταν  funky για τα γούστα του 2ημέρου! Υπήρχαν και ενα σωρό άλλα ονόματα που δεν προλάβαμε να δουμε, Aethenor, No profile, Spyweirdos, The boy, Fennesz, Lummiere brother, Lolek, κ.α.  και αυτο το κάνει τόσο ιδιαίτερο, η πληθώρα νέων ονομάτων, μια μουσική υπερκατανάλωση για τα αυτιά του κάθε μουσικόφιλου. 

Απο ότι θα διαπιστώσατε μου άρεσε πολύ το SYNCH, πέρασα υπέροχα με φίλους αγαπητούς που είχα καιρό να συναντήσω και μου είχε λήψει η παρέα τους. Άλλωστε τα κοινά μουσικά γουστά είναι ένας καλό οιωνός για μια καλή παρέα. Και ας προσπαθήσουμε όλοι όσοι αγαπάμε την μουσική να κάνουμε αυτό το φεστιβάλ ακόμη καλύτερο, να πείσουμε εκείνους που λαμβάνουν τις μεγάλες αποποφάσεις ότι αυτό το φεστιβάλ είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αναδειχθεί μουσικά η Αθήνα μιας κ η μουσική είναι εκείνο που την κρατάει ζωντανή! Έχουμε τον χώρο, έχουμε το όνειρο,  έχουμε τον καιρό, έχουμε την διάθεση και την κουλτούρα, μόνο η σωστή οργάνωση μας λείπει.  Και του χρόνου λοιπόν!