Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Ο Κύκλος των Χαμένων Βαλιτσών


Αλήθεια που πάνε οι βαλίτσες όταν χάνονται; Ο θείος μου ο Β. όπου για δεκαετίες διέσχιζε τον Αργοσαρωνικό με το καϊκι του,μου έλεγε ότι είχε δει μικρός, ένα απόβραδο του Ιουλίου, ξωτικά να πετούν με μια σειρά από βαλίτσες προς την μακρινή τους χώρα καθώς το φως του φεγγαριού πρόδιδε τις κινήσεις τους. Τα θέλουν μου έλεγε για το γλέντι που κάνουν σε κάθε πανσέληνο, να ντύνονται με τα ρούχα των ανθρώπων να τους μιμούνται και να σαρκάζουν τις συνήθειες και τα καμώματα τους.

Κάπου εκεί πρέπει να είναι και ο σάκος ταξιδίου μου, η πανσέληνος του Αυγούστου πλησιάζει γοργά, οπότε οι προετοιμασίες για το μεγάλο γλέντι τους θα έχουν αρχίσει ήδη. Ένα ξωτικό μάλλον θα ζύγωσε στο αμπάρι του πλοίου και θα πήρε τα ταξιδιωτικά προικιά μου. Χαλάλι του αφού είναι για ένα τέτοιο σκοπό. Ρούχα, παπούτσια, βιβλία, καλλυντικά, όλα αναλώσιμα αγαθά που αντικαθίστανται γοργά. Εκείνα που δεν αντικαθίστανται είναι τα συναισθήματα που κουβαλούσαν ορισμένα δώρα που είχαν γίνει απο αγαπημένα άτομα. Συναισθήματα καρφιτσωμένα στα δώρα εκείνα, ένας κόσμος ολόκληρος απο αναμνήσεις χαμογελαστές, έκανε τα πράγματα αυτά μοναδικά και αναντικατάστατα Τώρα όμως φτερούγισαν προς την χώρα των ξωτικών.

Νιώθω πλέον απελευθερωμένος, απελευθερωμένος όμως από εκείνα που μου έδιναν χαρά και δύναμη, και τώρα το μόνο που μένει είναι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Το δεύτερο κύμα διακοπών είναι κοντά όμως, μια πολύωρη παραμονή κάτω απο τον έναστρο ουρανό και μια Βραδυνή βουτιά θα γλυκάνει την πικρή απώλεια, και που ξέρεις μπορεί να με δουν τα ξωτικά και να μου επιστρέψουν τις αγκράφες των συναισθημάτων που κοσμούν τα αγαπημένα απολεσθέντα αντικείμενα, για τα υπόλοιπα ας τα κρατήσουν, πίνω και στην υγειά τους.

ΥΓ. Το ευτύχημα είναι οτι δεν θα χρειαστεί να γράψω άλλη μια ταξιδιωτική εμπειρία για την Νάξο, υπάρχουν ήδη πολλές. Αν βρεθείτε εκεί όμως μην ξεχάσετε να πάτε στο χωριό Κόρωνος και στην παραλία Ψιλλή Άμμος.

5 σχόλια:

librarian είπε...

Μόνο οι βαλίτσες; Όλα που πάνε όταν χάνονται: βαλίτσες, τσάντες, ψυχές, σκέψεις, όνειρα, λέξεις...
Το θέμα είναι να γλυκαίνουμε την πικρή απώλεια με μια βραδινή βουτιά.
Καλή συνέχεια στις βουτιές σου και μην αφήσεις καμιά απώλεια να χαλάσει τις διακοπές σου!

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Εγώ έχω μεγάλο άγχος με το αεροδρόμιο και βάζω στην βαλίτσα μου τόσες κορδέλες για να την ξεχωρίσω σαν να είναι γαϊτανάκι..:))Μέχρι στιγμής δεν είχα σχετική εμπειρία με το να χαθεί η βαλίτσα μου αλλά σίγουρα έχω ταξιδέψει με σκέψεις χαμένες στα σύννεφα...Καλό υπόλοιπο στο καλοκαίρι!!χεράκια αγκαλιές!!

mermyblue είπε...

σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως αυτή η απώλεια να ήταν το δώρο της απελευθέρωσής σου από κάποια υλικά αγαθά που είχαν καρφιτσωμένα αυτά τα συναισθήματα που αναφέρεις;
και από την άλλη, τα συναισθήματα είναι πάντα εκεί, στη σφαίρα του αόριστου, στη χώρα του ποτέ-ποτέ και δεν φεύγουν ούτε χάνονται.

καλές βουτιές στα όνειρά σου και είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά που νομίζεις ότι έχασες θα σου ψιθυρίσουν στο αυτί "καλό καλοκαίρι" καθώς θα μουλιάζεις στο νυχτερινό, φεγγαράτο μπάνιο σου!

Sinnerman είπε...

@librarian: όντως μια βραδυνη βουτια τα γλυκαινει όλα!

@miou: καλά κάνεις και βαζεις κορδελιτσες, θα ειναι και οι πιο χαριτωμενες βαλιτσες της πτησης :)
ποτε δεν αγχωνωμουν για την βαλιτσα, ελεγα οτι αν ειναι να την παρει καποιος θα την παρει, οπως κ εγινε!

@mermyblue: δεν έχω ιδιαίτερη αγάπη με τα υλικά αγαθά, με ελάχιστα μονάχα (πχ το ποδηλατο γυμναστικης του bruno :PPP).
Αρχίζω να πιστεύω ότι οι αγκράφρες των συναισθημάτων μου θα έρθουν να με επισκεφτουν στο βραδυνό μου μπάνιο και σαν αόρατες πυγολαμπίδες θα με συντροφεύουν στις βουτιες μου!
Καλες νυχτερινές βουτιες και σε έσας! :)

kioy είπε...

Δεν υπάρχει απώλεια δίχως απουσία!

Μα όσα έφυγαν, αν ήταν να μείνουν, δειλά ραμφίζουν το παραθύρι της νοσταλγίας μας! Μένοντας για πάντα εκεί. Άσβηστα και αθάνατα...

Καληνύχτα!