Ο Κύκλος των Χαμένων Βαλιτσών

Αλήθεια που πάνε οι βαλίτσες όταν χάνονται; Ο θείος μου ο Β. όπου για δεκαετίες διέσχιζε τον Αργοσαρωνικό με το καϊκι του,μου έλεγε ότι είχε δει μικρός, ένα απόβραδο του Ιουλίου, ξωτικά να πετούν με μια σειρά από βαλίτσες προς την μακρινή τους χώρα καθώς το φως του φεγγαριού πρόδιδε τις κινήσεις τους. Τα θέλουν μου έλεγε για το γλέντι που κάνουν σε κάθε πανσέληνο, να ντύνονται με τα ρούχα των ανθρώπων να τους μιμούνται και να σαρκάζουν τις συνήθειες και τα καμώματα τους.

Κάπου εκεί πρέπει να είναι και ο σάκος ταξιδίου μου, η πανσέληνος του Αυγούστου πλησιάζει γοργά, οπότε οι προετοιμασίες για το μεγάλο γλέντι τους θα έχουν αρχίσει ήδη. Ένα ξωτικό μάλλον θα ζύγωσε στο αμπάρι του πλοίου και θα πήρε τα ταξιδιωτικά προικιά μου. Χαλάλι του αφού είναι για ένα τέτοιο σκοπό. Ρούχα, παπούτσια, βιβλία, καλλυντικά, όλα αναλώσιμα αγαθά που αντικαθίστανται γοργά. Εκείνα που δεν αντικαθίστανται είναι τα συναισθήματα που κουβαλούσαν ορισμένα δώρα που είχαν γίνει απο αγαπημένα άτομα. Συναισθήματα καρφιτσωμένα στα δώρα εκείνα, ένας κόσμος ολόκληρος απο αναμνήσεις χαμογελαστές, έκανε τα πράγματα αυτά μοναδικά και αναντικατάστατα Τώρα όμως φτερούγισαν προς την χώρα των ξωτικών.

Νιώθω πλέον απελευθερωμένος, απελευθερωμένος όμως από εκείνα που μου έδιναν χαρά και δύναμη, και τώρα το μόνο που μένει είναι η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Το δεύτερο κύμα διακοπών είναι κοντά όμως, μια πολύωρη παραμονή κάτω απο τον έναστρο ουρανό και μια Βραδυνή βουτιά θα γλυκάνει την πικρή απώλεια, και που ξέρεις μπορεί να με δουν τα ξωτικά και να μου επιστρέψουν τις αγκράφες των συναισθημάτων που κοσμούν τα αγαπημένα απολεσθέντα αντικείμενα, για τα υπόλοιπα ας τα κρατήσουν, πίνω και στην υγειά τους.

ΥΓ. Το ευτύχημα είναι οτι δεν θα χρειαστεί να γράψω άλλη μια ταξιδιωτική εμπειρία για την Νάξο, υπάρχουν ήδη πολλές. Αν βρεθείτε εκεί όμως μην ξεχάσετε να πάτε στο χωριό Κόρωνος και στην παραλία Ψιλλή Άμμος.