Ξεφυλλίζοντας την κυριακάτικη εφημερίδα έπεσα πάνω στο μύθο του Ορέστη, που σκοτώνοντας την ίδια την μητέρα του, είχε να αντιμετωπίσει τις Ερινύες, τους προσωπικούς του διαόλους. Πάντοτε με μάγευε η Ελληνική Μυθολογία, πλημμυρισμένη από ευφάνταστα γεγονότα τοποθετημένα στην πλούσια ελληνική φύση. Ταύτισα τον εαυτό μου με τον μυθικό ήρωα και αναζήτησα ποιες θα μπορούσαν να είναι οι δικές μου Ερινύες, εκείνες που με κυνηγούν ανελλιπώς. Μια μου ήρθε στο μυαλό αμέσως, ικανή να επισκιάσει με την δύναμη της όλες τις υπόλοιπες. Και αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη απο τον χρόνο.
Νοιώθω τον χρόνο να με κυνηγά διαρκώς να μην με αφήνει να ξαποστάσω. Το πρωί να βιαστώ να ετοιμαστώ να μην αργήσω στην δουλειά, να διευθετήσω όλες τις εργασιακές εκκρεμότητες, να φύγω έγκαιρα απο την εργασία να προλάβω ανοικτά τα μαγαζιά ή το κολυμβητήριο, να επιστρέψω σπίτι, να βιαστώ να ετοιμαστώ για την αποψινή έξοδο, ή να ετοιμάσω γρήγορα ένα γεύμα και να ξαποστάσω λίγο, να επιλέξω να διαβάσω ένα περιοδικό, να μην δω όμως μια ταινία, εκείνη χρειάζεται χρόνο πολύ και εγώ δεν διαθέτω, να κοιμηθώ όσο χρειάζεται για να μην νοιώθω κουρασμένος αύριο που έχω να σηκωθώ για να πάω στην δουλειά και να διευθετήσω τις εκκρεμότητες προτού κλείσουν τα μαγαζιά, και δεν ψωνίσω για το βραδινό γεύμα που θα συντροφεύσει μια σύντομη ταινία διότι αύριο έχω να σηκωθώ νωρίς για να... συνεχιστεί το αέναο παιχνίδι με τις ερινύες μου.
Σήμερα όμως είναι Κυριακή, ξαποσταίνω λίγο να ανασάνω, παρ'όλα αυτά όμως τον χρόνο πάλι σκέφτομαι. Σκέφτομαι ότι στις ημέρες που δεν εργάζομαι, πρέπει να ξυπνώ νωρίς και να απολαμβάνω τις ελεύθερες μου ώρες κάνοντας πράγματα που δεν προλαβαίνω τις υπόλοιπες ημέρες, και είναι πολλά αυτά. Τις ημέρες εκείνες ακούω κυρίως μουσική Dub, βοηθά το μυαλό μου να καθαρίσει, να ξαποστάσει λιγάκι από τις έννοιες του, να τις παραμερίσει και να απολαύσει τις χαρές τις στιγμής. Πως θα ήταν ο κόσμος δίχως την έννοια του χρόνου? να μην υπήρχε τίποτα σταθερό για να κατανοήσεις την έννοια του.Σίγουρα η κοινωνία θα ήταν πολύ πιο υποανάπτυκτη, η λέξη τεχνοκράτης δεν θα υπήρχε στο λεξιλόγιο μας. Ίσως να ήταν καλύτερα, πιθανόν θα ήταν πολύ χειρότερα. Κατανοώ ότι πρέπει να συμβιβαστώ με την έννοια του χρόνου αλλά η προσωπική μου δίψα για γνώσεις και εμπειρίες δεν με αφήνει, και η σημερινή μας κοινωνία τόσο πολύ αγκιστρωμένη στην μάχη του να προλάβεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου, σοβαρές ή μη, σε αναγκάζει να θεωρείς τον χρόνο σαν μια τρομερή ερινύα.
Νοιώθω τον χρόνο να με κυνηγά διαρκώς να μην με αφήνει να ξαποστάσω. Το πρωί να βιαστώ να ετοιμαστώ να μην αργήσω στην δουλειά, να διευθετήσω όλες τις εργασιακές εκκρεμότητες, να φύγω έγκαιρα απο την εργασία να προλάβω ανοικτά τα μαγαζιά ή το κολυμβητήριο, να επιστρέψω σπίτι, να βιαστώ να ετοιμαστώ για την αποψινή έξοδο, ή να ετοιμάσω γρήγορα ένα γεύμα και να ξαποστάσω λίγο, να επιλέξω να διαβάσω ένα περιοδικό, να μην δω όμως μια ταινία, εκείνη χρειάζεται χρόνο πολύ και εγώ δεν διαθέτω, να κοιμηθώ όσο χρειάζεται για να μην νοιώθω κουρασμένος αύριο που έχω να σηκωθώ για να πάω στην δουλειά και να διευθετήσω τις εκκρεμότητες προτού κλείσουν τα μαγαζιά, και δεν ψωνίσω για το βραδινό γεύμα που θα συντροφεύσει μια σύντομη ταινία διότι αύριο έχω να σηκωθώ νωρίς για να... συνεχιστεί το αέναο παιχνίδι με τις ερινύες μου.
Σήμερα όμως είναι Κυριακή, ξαποσταίνω λίγο να ανασάνω, παρ'όλα αυτά όμως τον χρόνο πάλι σκέφτομαι. Σκέφτομαι ότι στις ημέρες που δεν εργάζομαι, πρέπει να ξυπνώ νωρίς και να απολαμβάνω τις ελεύθερες μου ώρες κάνοντας πράγματα που δεν προλαβαίνω τις υπόλοιπες ημέρες, και είναι πολλά αυτά. Τις ημέρες εκείνες ακούω κυρίως μουσική Dub, βοηθά το μυαλό μου να καθαρίσει, να ξαποστάσει λιγάκι από τις έννοιες του, να τις παραμερίσει και να απολαύσει τις χαρές τις στιγμής. Πως θα ήταν ο κόσμος δίχως την έννοια του χρόνου? να μην υπήρχε τίποτα σταθερό για να κατανοήσεις την έννοια του.Σίγουρα η κοινωνία θα ήταν πολύ πιο υποανάπτυκτη, η λέξη τεχνοκράτης δεν θα υπήρχε στο λεξιλόγιο μας. Ίσως να ήταν καλύτερα, πιθανόν θα ήταν πολύ χειρότερα. Κατανοώ ότι πρέπει να συμβιβαστώ με την έννοια του χρόνου αλλά η προσωπική μου δίψα για γνώσεις και εμπειρίες δεν με αφήνει, και η σημερινή μας κοινωνία τόσο πολύ αγκιστρωμένη στην μάχη του να προλάβεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες σου, σοβαρές ή μη, σε αναγκάζει να θεωρείς τον χρόνο σαν μια τρομερή ερινύα.
Μακάριοι οι δαμαστές του χρόνου.
Παράρτημα:
- Ο πίνακας ανήκει στον William-Adolphe Bouguereau.
- Οι easy stars all stars έχουν διασκευάσει έξοχα ολόκληρο το dark side of the moon, βαφτίζοντας το με τον τίτλο the dub side of the moon.
- Οι κύριοι της συγκεκριμένης φωτογραφίας, σίγουρα κάπου θα ξαποσταίνουν (ελπίζω όχι στο κοιμητήριο) μην ξέροντας τι να κάνουν τον άπλετο ελεύθερο τους χρόνο, δεν ξέρουν όμως πόσο πολύ τους ζηλεύω για την πραότητα τους και τον τρόπο ζωής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου