Πρόσφατα σε μια συζήτηση τέθηκε το θέμα της αυθεντικότητας των ατόμων. Λίγοι πιστεύω ότι είναι οι "Αυθεντικοί" της ζωής. Για να βγει όμως ένα σωστό συμπέρασμα θα πρέπει πρώτα να οριοθετήσουμε την έννοια αυθεντικός. Κατ' εμέ αυθεντικοί είναι εκείνοι όπου έχουν καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής ( lifestyle όπως θα έγραφε και η Lifo), ένα σταθερό συγκροτημένο τρόπο σκέψης κ θεώρησης των πραγμάτων. Όλες αυτές οι ενέργειες του θα πρέπει να έχουν δημιουργηθεί έπειτα από αντικειμενική κριτική και προσωπική τριβή με τον ίδιο σου τον εαυτό και τον ιδεατό σου κόσμο. Επίσης οι εξωτερικοί παράγοντες να μην έχουν μαγειρέψει την ψυχοσύνθεση μας και η προαναφερθείσα να είναι σταθερή, και να μην οδεύει με την φορά του ανέμου των κάθε trends (όπως θα έγραφε και η Lifo ή θα παρουσίαζε μια κοπελίτσα του νέου MTV γκριςςς).
Το να είσαι αυθεντικός είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο κ αρκετά επίπονο. Θα πρέπει να αποξενώνεσαι απο το γύρω περιβάλλον και να μην κάνεις συμβιβασμούς. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο. Όλοι μας φανταζόμασταν την ζωή μας αλλιώς. Απο την δυσκολία επιβίωσης στον τρόπο που είναι δομημένη μια κοινωνία, και η ανάγκη για υποδοχή και αναγνώριση είσαι αναγκασμένος να συμβιβαστείς.
Υπάρχουν άνθρωποι που επέλεξαν να μην συμβιβαστούν με τα πρότυπα κ μοντέλα ζωής που τους παρουσιάζουν, επέλεξαν να κυνηγήσουν το όνειρο τους, αυτό που τόσο επιθυμούσαν κ επιθυμούν., με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές η κοινωνία να τους αποβάλλει. Αυτοί είναι οι πραγματικά αυθεντικοί άνθρωποι, αγέρωχοι, σκληροί, ερμητικά κλεισμένοι στον ιδεατό τους κόσμο.
Είναι τραβηγμένος αυτός ο τρόπος ζωής, λίγο πολύ όλοι μας έχουμε συμβιβαστεί με την καταναλωτική μας κοινωνία της ανάπτυξης, οικονομικής κ βιολογικής. Τα μόνα μας όπλα είναι η κριτική μας σκέψη και οι καλοί μας φίλοι, συνοδοιπόροι θα έλεγα καλύτερα, αυτοί που θα μας σύρουν στα υπόγεια της ζωής εκεί που το φως αναγεννιέται..
Μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα μια αγαπημένη μου σκηνή απο μια αγαπημένη ταινια, το Μαζί Ποτέ
Το να είσαι αυθεντικός είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο κ αρκετά επίπονο. Θα πρέπει να αποξενώνεσαι απο το γύρω περιβάλλον και να μην κάνεις συμβιβασμούς. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο. Όλοι μας φανταζόμασταν την ζωή μας αλλιώς. Απο την δυσκολία επιβίωσης στον τρόπο που είναι δομημένη μια κοινωνία, και η ανάγκη για υποδοχή και αναγνώριση είσαι αναγκασμένος να συμβιβαστείς.
Υπάρχουν άνθρωποι που επέλεξαν να μην συμβιβαστούν με τα πρότυπα κ μοντέλα ζωής που τους παρουσιάζουν, επέλεξαν να κυνηγήσουν το όνειρο τους, αυτό που τόσο επιθυμούσαν κ επιθυμούν., με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές η κοινωνία να τους αποβάλλει. Αυτοί είναι οι πραγματικά αυθεντικοί άνθρωποι, αγέρωχοι, σκληροί, ερμητικά κλεισμένοι στον ιδεατό τους κόσμο.
Είναι τραβηγμένος αυτός ο τρόπος ζωής, λίγο πολύ όλοι μας έχουμε συμβιβαστεί με την καταναλωτική μας κοινωνία της ανάπτυξης, οικονομικής κ βιολογικής. Τα μόνα μας όπλα είναι η κριτική μας σκέψη και οι καλοί μας φίλοι, συνοδοιπόροι θα έλεγα καλύτερα, αυτοί που θα μας σύρουν στα υπόγεια της ζωής εκεί που το φως αναγεννιέται..
Μ'αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα μια αγαπημένη μου σκηνή απο μια αγαπημένη ταινια, το Μαζί Ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου