Ισορροπώντας

Θα'ταν η ώρα 8, ο ήλιος είχε άρχισε να κατηφορίζει (άρχιζε το δελτίο των 8 κ δεν ήθελε να το χάσει). Εμένα δεν με ενδιέφεραν οι ειδήσεις εκείνη την περίοδο, με ενδιέφερε η δική μου η ζωή μονάχα. Περιπλανιόμουν δίπλα απο την θάλασσα με τα ήρεμα νερά της. Σκιερ έκαναν την καθημερινή τους προπόνηση, σκίζοντας το νερό στα δύο, σαν την ζωή μας όταν έχουμε να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις. Εμείς ισορροπούμε ανάμεσα απο τις αποφάσεις μην ξέροντας που να κατευθυνθούμε, μα και να κατευθυνθούμε προς μια Πλευρά, πάλι στο ίδιο σημείο θα είμαστε. Θέλουμε το νερό να σταματήσει να μας κτυπά με την ορμητική του δύναμη, θέλουμε να χαμηλώσουμε ταχύτητα και να είναι όλα ομαλά, μα τότε θα βουλιάξουμε στα προβλήματα μας, σαν τους σκιερ που παρατάν την προσπάθεια τους..
Το χάος, η ένταση δημιουργούν μια τέλεια ισορροπία, ανάμεσα στις χαρές και τις λύπες μας, και με συμμάχους αυτά πορεύουμε μπροστά, προς τα αστέρια...Πως θα ήξερες αν κάτι ήταν ωραίο όταν δεν είχες γνωρίσει την ασχήμια..ε?