Η μυστική Τελετή των Πανωγιακάδων

Είναι γνωστή σε ελάχιστους η μυστική τελετή των πανωγιακάδων, ή σηκογιακάδων. Οι πανωγιακάδες , μια αρχαία φυλή πρωτανθρώπων διασκορπισμένη πλέον στα πέρατα του κόσμου, ζει αρμονικά με τον υπόλοιπο ανθρώπινο πληθυσμό. Κρυμμένοι ολόκληρη τη χρονιά μέσα στο πλήθος, αναμένουν το καλοκαίρι όπου οι συνθήκες το ευνοούν , να αποκαλύψουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ανυψωμένου γιακά. 

Κάθε καλοκαίρι κυκλοφορούν με αυτό τον τρόπο , περνούν ανέμελα της ημέρες των διακοπών, νιώθουν άνετα με το βραδυνό μελτεμάκι να φιλτράρεται απο τον ανυψωμένο γιακά. Φλερτάρουν , χαμογελούν, ζουν τη ζωή τους.

Έρχεται όμως η περίοδος όπου το χαρακτηριστικό αυτό πρέπει να κρυφτεί. Ο καιρός της ανεμελιάς πέρασε ξανά. Μια αρχέγονη τελετή θα σημάνει τη λήξη, ορισμένη για το δεύτερο σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου , τότε που όλα έχουν επιστρέψει στη κανονική ροή των πραγμάτων και ο αστερισμός του πανωγιακά μεσουρανεί στο Βόρειο ημισφαίριο.

Η τοποθεσία είναι άγνωστη για τους κοινούς θνητούς, μονάχα τα μέλη αυτής της φυλής το γνωρίζουν καθώς κατέχουν τη δυνατότητα να βλέπουν τον αστερισμό του πανωγιακά στον ουρανό και να τους καθοδηγεί υπέρλαμπρος προς την ιερή τοποθεσία. 

Λέγεται ότι η τοποθεσία βρίσκεται σε μια κρυφή παραλία στο πίσω μέρος των Σπετσών, εκεί που εμπνεύστηκε ο John Fowles ( L13ος μέγας ιερέας της φυλής των σηκωγιακάδων), το αριστούργημα του το The Magus. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την ίδια ακριβώς ημέρα στο νησί των Σπετσών γίνεται η γιορτή της Αρμάτας η οποία κατακλύζεται απο σηκωγιακάδες.

Το δεύτερο Σάββατο του Σεπτέμβρη, καθώς τα μεσάνυχτα πλησιάζουν , οι πανωγιακάδες όλοι περιμένουν με ανυπομονησία το τελετουργικό απο τον μέγα Ιερέα. Μια αρχέγονη τελετή λαμβάνει μέρος για άλλη μια φορά.  Η μεγάλη στιγμή πλησιάζει. Ο Μέγας Ιερέας υψώνει τα χέρια του προς τον Ουρανό, τα οποία αχνοφαίνονται μέσα απο τον τεράστιο σηκωμένο του γιακά , οι γιακάδες των πιστών αρχίζουν να λάμπουν, ο Μέγας Ιερέας απαγγέλει τα λόγια στην πανάρχαια γλώσσα της φυλής τους και με μια αστραπιαία κίνηση κατεβάζει τα χέρια του προς το έδαφος και όλοι οι γιακάδες υπακούν αυτόματα στην κίνηση αυτή και κατεβαίνουν κι αυτοί στη φυσική διπλωμένη θέση τους.

Επευφημίες και εναγκαλισμοί απο τους πιστούς, μια γιορτή ξεκινά, χοροί , κρασί μέχρι το πρωί για να εορτασθεί αυτή η σημαντική ημέρα και να γεμίσουν με υπομονή έως ότου μπορέσουν να σηκώσουν το αναπόσπαστο στοιχείο της παραδόσης τους. Το γιακαδάκι.

Ραντεβού την επόμενη Άνοιξη.
 

ΥΓ. Καμία παρεξήγηση για τους φίλους τους πανωγιακάδες, σας αγαπάμε όπως ήσαστε, σας αγαπάμε τόσο όπου μέχρι και τον σηκωμένο γιακά ανεχόμαστε!