ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Έστρωσα για το μεσημεριανό μου, το μενού περιελάμβανε έναν γευστικό αυτοσχεδιασμό με βάση ότι

υλικά είχε το ψυγείο αποθηκευμένο. Μη προλαβαίνοντας να δοκιμάσω το πειραματικό μου δείπνο,

ακούστηκε η φωνή ένός παπαγάλου των ακτών του Αμαζονίου, αυτός ήταν ο ήχος του κουδουνιού  μου. Δεν περίμενα κανέναν, όλοι οι φίλοι μου είχαν φύγει για χριστούγεννα με τους δικούς τους. Δεν έκανα τον κόπο να ανοίξω, ο παπαγάλος όμως έσκουξε ακόμη πιο δυνατά. Ας δω λοιπόν ποιος με γυρευει μεσημεριάτικα.

Στην εξώπορτα με περίμενε ο άη Βασίλης, φίλος απο εποχές μακρυνές όπου και ο χρόνος ακόμη έχει λησμονήσει.

- Καλησπέρα παλιέ μου φίλε! Ήθελα να δω τι κάνεις, παραξενεύτηκα που δεν μου ζήτησες κάτι φέτος.

- Άγιε μου αυτό που θέλω φέτος δεν μπορείς να μου το φέρεις και για αυτό δεν έκανα τον κόπο να στο ζητήσω. Η επιθυμία μου είναι μεγάλη και δεν βασίζεται στην λογική. Θά'θελα ο χρόνος μου να περνά αφηρημένα, να μπορώ να παλιμπαιδίζω με τον χωροχρόνο. Να περνάω τον καιρό μου σε μέρη αγαπημένα.

    Τα ηλιόλουστα πρωινά να πίνω καφέ με ανθρώπους λόγιους, να συζητούμε για τα μεγάλα τα άυλα, να βρισκόμαστε σε λιμάνια μακρυνά και στην παρέα μας να βρίσκονται καραβοκύρηδες που έχουν γυρίσει και τις επτά θάλασσες να συζητούμε για τα ταξίδια τους και να οργανώνουμε ακόμα μεγαλύτερα!

    Έπειτα θα ήθελα να τριγυρνώ σε όλες τις πινακοθήκες του κόσμου, να μαγεύομαι απο τους πίνακες

ζωγραφικής και στην δίνη τους να με ρουφούν να με κάνουν τμήμα δικό τους, να ζω μέσα τους την στιγμή της γέννησης τους, να συναντήσω το κορίτσι με το σκουλαρίκι του βιερμέερ,να της δώσω ένα γλυκό φιλί και να εξαφανιστώ.

    Τα μεσημέρια μου θα τα ήθελα να τα περνώ σε παραλίες απομονωμένες, τεράστια δάση να τις κρύβουν απο τον υπόλοιπο κόσμο, να βουτάω στο κρυστάλλινο νερό, να χαιρετώ τους υδάτινους φίλους μου και να ξαποσταίνω στην παραλία μου με τα πρόσωπα μου τα αγαπημένα.

    Τα απογεύματα θέλω να τα περνώ στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, να διαβάζω τα βιβλία μου, να χαζεύω το υπέροχο ηλιοβασίλεμα και κατά καιρούς να προσπαθώ να αποτυπώσω την χάρη του είτε γραπτώς είτε βουτώντας τις εικόνες στα χρώματα της υδατογραφίας.

    Τα βράδια μου θα'θελα να τα περνάω περπατώντας μοναχός σε παγωμένους δρόμους παλαιών πόλεων που ο χρόνος δεν έχει αγγίξει την ατμόσφαιρα των αρχιτεκτονικών τους μεγαλουργημάτων. Θα'θελα και καποιες φορές να περπατούσα σε μικρά νησάκια, κάτω απο τα καλντερίμια τους να ξαποσταίνα εκει που  μυρίζει όλο το μέρος το άρωμα των νυχτολούλουδων  γεμίζοντας σε ευτυχία και συναισθήματα ιερά.

    Τέλος έπειτα απο μια κοπιαστική μέρα θα ήθελα να χαθώ στην αγκαλιά εκείνης, να χαζεύουμε τον έναστρο ουρανό και το σεληνόφως που κάνει τα κύμματα της θάλασσας να λαμπυρίζουν απο ευτυχία, και να καθόμαστε έτσι έως το πρωί.

    Αυτή θα ήταν η ευχή μου άγιε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

- Το ξέρεις παλιέ μου φίλε ότι δεν είναι τίποτα για μένα να πραγματοποιήσω την επιθυμία σου αν είναι

αυτό που θα σε κάνει ευτυχισμένο, μα βαθιά μέσα σου γνωρίζεις ότι δεν τα επιθυμείς όλα αυτά συγκεντρωμένα σε μια ημέρα, κάθε μέρα για πάντα. Θα τα απαξίωνε στα μάτια σου η καθημερινή τους συναναστροφή με την αφεντιά σου, θα τα έκανε ευτελή σαν εκείνα τα άλλα τα μικρά που μας ταλανίζουν και στο τέλος θα τους γυρνόυσες την πλάτη. Όλα αυτά που αγαπάς με την ψυχή σου θα χαθούν και μαζί με αυτά θα χαθείς και εσύ.

- Έχεις δίκιο φίλε μου, ας πιούμε τουλάχιστόν στην υγεία όλων εκείνων που μας κάνουν να ζούμε γεμάτοι προσμονή και με την συνάντηση τους  να ακούμε την ψυχή μας να χαμογελά δυνατά. Στην υγειά τους λοιπόν και στην παντοτινή ευτυχία τους, αυτή είναι η ευχή μου για φέτος :)