Ας μπούμε κατ'ευθείαν στο ψητό. Μισθοί φτώχειας με εξαντλητικά ωράρια, ο εργοδότης κοιτά να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του ρίχνοντας ακόμη κ τα άτομα που είναι κάθε μέρα μαζί. Αδιαφορεί για τον ανθρώπινο παράγοντα, τους κοιτά σαν μηχανές.
Πλέον η δουλεία έχει αλλάξει μορφή. Παλαιότερα τον δούλο δεν τον πλήρωνες, του έδινες απλώς φαγητό και ένα μέρος να μείνει. Πλέον τον σύγχρονο δούλο τον πληρώνεις με ένα υποτυπώδες ποσό, ίσα ίσα για να τραφεί και να στεγαστεί, του δίνεις κ ένα στεγαστικό δάνειο με απεχθείς όρους για να του πάρεις πίσω αυτά που με μόχθο κέρδισε.
Το ευτύχημα είναι ότι σε ένα κλειστό ενεργειακά σύμπαν, όλα είναι αληλένδετα μεταξύ τους με αποτέλεσμα η κανιβαλιστική απληστία των επιχειρήσεων να έρχεται μπουμερανγκ προς αυτές (χαμηλοι μισθοί = μείωση κατανάλωσης = μειωση κερδών των καρχαριών). Είναι τέτοια η δίψα για πλούτο κ δόξα, όπου σε συνάρτηση με την αλαζονεία τους, τους οδήγησε σε καταστροφικές επενδύσεις. η εκδίκηση της ακατάσχετης βλακείας τους!
Δικιηγόροι δίνουν στους εργαζόμενους τους ψίχουλα, ξέρουν ότι δεν φτάνουν αυτά αλλά η καραμέλα της μεγιστοποίησης του κέρδους καραδωκεί. Ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας έχει γεμίσει απο μισθούς κοροϊδία. Ο καθένας προσπαθεί να καρπωθεί το μέγιστο απο τον συνάνθρωπο του.
Πού είναι η ηθική του καθενός? πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον συνάνθρωπο του? Οι καταστάσεις έχουν αγριέψει, ακόμη κ εμείς οι αιθεροβάμονες βγάλαμε τους κυνόδοντες μας, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Όλο το σκηνικό είναι κατάντια, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, ελπίζω έπειτα από χρόνια να μας κοιτάνε οι απόγονοι μας και να γελάνε, όπως εμείς γελάγαμε με τον σκοταδισμό.
Απεταξάμην την απληστία, απεταξάμην.
Πλέον η δουλεία έχει αλλάξει μορφή. Παλαιότερα τον δούλο δεν τον πλήρωνες, του έδινες απλώς φαγητό και ένα μέρος να μείνει. Πλέον τον σύγχρονο δούλο τον πληρώνεις με ένα υποτυπώδες ποσό, ίσα ίσα για να τραφεί και να στεγαστεί, του δίνεις κ ένα στεγαστικό δάνειο με απεχθείς όρους για να του πάρεις πίσω αυτά που με μόχθο κέρδισε.
Το ευτύχημα είναι ότι σε ένα κλειστό ενεργειακά σύμπαν, όλα είναι αληλένδετα μεταξύ τους με αποτέλεσμα η κανιβαλιστική απληστία των επιχειρήσεων να έρχεται μπουμερανγκ προς αυτές (χαμηλοι μισθοί = μείωση κατανάλωσης = μειωση κερδών των καρχαριών). Είναι τέτοια η δίψα για πλούτο κ δόξα, όπου σε συνάρτηση με την αλαζονεία τους, τους οδήγησε σε καταστροφικές επενδύσεις. η εκδίκηση της ακατάσχετης βλακείας τους!
Δικιηγόροι δίνουν στους εργαζόμενους τους ψίχουλα, ξέρουν ότι δεν φτάνουν αυτά αλλά η καραμέλα της μεγιστοποίησης του κέρδους καραδωκεί. Ολόκληρος ο ιδιωτικός τομέας έχει γεμίσει απο μισθούς κοροϊδία. Ο καθένας προσπαθεί να καρπωθεί το μέγιστο απο τον συνάνθρωπο του.
Πού είναι η ηθική του καθενός? πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον συνάνθρωπο του? Οι καταστάσεις έχουν αγριέψει, ακόμη κ εμείς οι αιθεροβάμονες βγάλαμε τους κυνόδοντες μας, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Όλο το σκηνικό είναι κατάντια, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, ελπίζω έπειτα από χρόνια να μας κοιτάνε οι απόγονοι μας και να γελάνε, όπως εμείς γελάγαμε με τον σκοταδισμό.
Απεταξάμην την απληστία, απεταξάμην.
Public Enemy - Fight the power
2 σχόλια:
sometimes i feel i ve got to run away.....
h eytyxia pou einai ?
douleuw leftw den exw
mhpws h eytyxia einai allou kai xanw ton xrono mou?
η εργασία σαν πηγη εισοδηματος και μόνο, δεν μπορεί να σου παρέχει ευτυχία. Μονάχα χρήματα για να ικανοποιήσεις τις καταναλωτικές σου συνήθειες, οπου και αυτες δεν φέρνουν μια μακροπρόθεσμη ευτυχία. Απο την άλλη εάν η εργασία έχει και δημιουργικό ενδιαφέρον και απαρτίζεσαι καθημερινά απο αγαπημένα άτομα, τότε αλλάζει το θέμα... ! i'm gonna miss you baby.
Δημοσίευση σχολίου