Οσο και να λατρεύω την φωνή του Αντωνάκη (βλέπε antony & the johnsons), τις υπέροχες μελωδίες του και τις έγχορδες ενορχηστρώσεις εκεί που τα βιολιά έχουν τον πρώτο λόγο, δεν αντέχω τον σπαραγμό της ψυχής του. Η θλίψη που βγάζει η τρεμάμενη φωνή του είναι απέραντη. Με παρασύρει μαζοί της στα απέραντα βάθη. Νοιώθω ότι καθώς αιωρούμαι στην στρατόσφαιρα των σκέψεων μου, η μουσική του με χτυπά σαν μετεωρίτης και με συμπαρασύρει στον βυθό της ψυχοσύνθεσης μου.
Από την άλλη αυτή η υπέροχη φωνή του και η μελωδία που ξεχωρίζει απο τον σωρό των καθημερινών ηχογραφήσεων, σε ελκύουν να τις ακούσεις και ας υπάρχει το βαρύ ψυχικό αντίκτυπο. Καιρό τώρα δίσταζα να τις ακούσω, δίσταζα να γκρεμίσω ότι έιχα με κόπο οικοδομήσει. Τώρα όμως δεν με νοιάζει, ξέρω ότι δεν μπορει να με βυθίσει παρακάτω. Μονάχα προς τα άνω μπορούμε να κατευθυνθούμε απολαμβάνοντας τον γλυκό ήχο του βιολιού.
Από την άλλη αυτή η υπέροχη φωνή του και η μελωδία που ξεχωρίζει απο τον σωρό των καθημερινών ηχογραφήσεων, σε ελκύουν να τις ακούσεις και ας υπάρχει το βαρύ ψυχικό αντίκτυπο. Καιρό τώρα δίσταζα να τις ακούσω, δίσταζα να γκρεμίσω ότι έιχα με κόπο οικοδομήσει. Τώρα όμως δεν με νοιάζει, ξέρω ότι δεν μπορει να με βυθίσει παρακάτω. Μονάχα προς τα άνω μπορούμε να κατευθυνθούμε απολαμβάνοντας τον γλυκό ήχο του βιολιού.
http://www.myspace.com/antonyandthejohnsons
Υ.Γ. Δίδονται αυτόγραφα πίσω απο τους θάμνους..! :D
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου